استجازه

لغت نامه دهخدا

استجازه. [ اِ ت ِ زَ ] ( ع مص ) اجازت خواستن. ( منتهی الارب ) ( زوزنی ) ( غیاث ). اذن خواستن. دستوری خواستن. رخصت طلبیدن. اجازت طلبیدن. || صله طلبیدن. ( منتهی الارب ). عطا خواستن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). || جواز خواستن ، و آن آبی باشد که مواشی و زراعت را دهند. ( منتهی الارب ). آب خواستن برای زمین یا چاروا. جواز خواستن و آبی باشدکه فرا چهارپای و کشت دهند. ( تاج المصادر بیهقی ).

فرهنگ فارسی

اجازه خواستن، ا ن خواستن، رخصت طلبیدن ، صله خواستن
( مصدر ) دستوری خواستن اجاره طلبیدن رخصت خواستن جمع : استجازات .

فرهنگ معین

(اِ تِ زِ ) [ ع . استجازة ] (مص م . ) اجازه خواستن ، رخصت طلبیدن . ج . استجازات .

فرهنگ عمید

اجازه خواستن، اذن خواستن، رخصت طلبیدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس