اسپاسم برونش

دانشنامه عمومی

اسپاسم برونش ( انگلیسی: Bronchospasm ) یک انقباض ناگهانی عضلات در دیواره های نایژه و نایژک است. این امر در اثر آزادسازی ( دانه زدایی ) مواد از ماست سل ها یا بازوفیل ها تحت تأثیر آنافیلاتوکسین ها ایجاد می شود. این اسپاسم در تنفس دشواری ایجاد می کند که از خفیف تا شدید متغیر است.
اسپاسم برونش در آسم، برونشیت مزمن و آنافیلاکسی رخ می دهد. برونکواسپاسم یک عارضه جانبی احتمالی برخی داروها است: پیلوکارپین، مسدودکننده های بتا ( برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود ) ، نتیجه متناقض استفاده از داروهای LABA ( برای درمان COPD ) و سایر داروها. اسپاسم برونش می تواند به عنوان نشانه ای از ژیاردیازیس نمایان شود.
برخی از مواردی که می توانند باعث اسپاسم برونش شوند عبارتند از: مصرف غذاها، مصرف داروها، پاسخ های آلرژیک به حشرات، و نوسان سطح هورمون، به ویژه در زنان. [ ۱] [ ۲] برونکواسپاسم یکی از چندین بیماری مرتبط با مسکن سرد است. [ ۳]
فعالیت بیش از حد ماهیچه نایژه ها در نتیجه قرار گرفتن در معرض محرکی است که در شرایط عادی پاسخ کم یا بدون پاسخ می دهد. انقباض و التهاب ناشی از آن باعث باریک شدن راه های هوایی و افزایش تولید مخاط می شود. این رخداد مقدار اکسیژن موجود در فرد را کاهش می دهد که باعث تنگی نفس، سرفه و هیپوکسی می شود.
برونکواسپاسم یک عارضه بالقوه جدی قرار دادن لوله تنفسی در طول بیهوشی عمومی است. وقتی راه های هوایی در پاسخ به محرک تحریک کننده لوله تنفسی اسپاسم یا منقبض می شوند، حفظ راه هوایی دشوار است و بیمار می تواند آپنه شود. در طول بیهوشی عمومی، علائم برونش اسپاسم شامل خس خس سینه، فشارهای دمی بالا، افزایش PEEP درونی، کاهش حجم جزر و مد بازدمی، و کاپنوگراف رو به بالا ( الگوی انسدادی ) است. در موارد شدید، ممکن است ناتوانی کامل در تهویه و از دست دادن ETCO2 و همچنین هیپوکسی و اشباع شدن وجود داشته باشد. [ ۴]
عکس اسپاسم برونش
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس