اسپانیای هابسبورگ

منظور از اسپانیای هابسبورگ، اسپانیای قرن ۱۶ و ۱۷ ( ۱۵۱۶–۱۷۰۰ ) بود که توسط پادشاهان دودمان هابسبورگ ( همچنین با نقش آن در تاریخ اروپای مرکزی و شرقی همراه است ) اداره می شد. حاکمان هابسبورگ با به دست گرفتن پادشاهی اسپانیا ( عمدتاً کارل یکم و فیلیپ دوم ) به اوج نفوذ و قدرت خود رسیدند. آنها قلمروهایی را کنترل کردند که شامل قاره آمریکا، هند شرقی، کشورهای سفلی، بلژیک، لوکزامبورگ و سرزمین هایی که اکنون در ایتالیا هستند، فرانسه و آلمان در اروپا، امپراتوری پرتغال از سال ۱۵۸۰ تا ۱۶۴۰ و سرزمین های مختلف دیگر مانند قلمروهای کوچک مانند سئوتا و وهران در شمال آفریقا بود. از این دوره از تاریخ اسپانیا به عنوان "عصر کاوش" نیز نام برده شده است.
با حضور هابسبورگ ها، اسپانیا یکی از بزرگترین قدرت های سیاسی و نظامی در اروپا و جهان در بیشتر سال های قرون شانزدهم و هفدهم بود. هابسبورگ عصر طلایی اسپانیا را نیز در زمینه هنر و ادبیات آغاز کرد. برخی از برجسته ترین نویسندگان و نقاشان جهان در این دوره زندگی می کردند، از جمله سانتا ترسا، پدرو کالدرون، میگل د سروانتس، ال گرکو، دومینیک د سوتو، فرانسیسکو سوارز، دیه گو ولاسکس، و فرانسیسکو د ویتوریا.
اسپانیا یا «اسپانیایی ها»، اشاره به سرزمین های اسپانیا در قاره های مختلف در این دوره، در ابتدا کل شبه جزیره ایبری از جمله پادشاهی های آراگون کاستیا، لئون، ناوار ( محدوده جنوبی آن که در شبه جزیره ایبری قرار داشت ) و از ۱۵۸۰, پرتغال را پوشش می داد.
ازدواج ایزابلا اول کاستیا و فردیناند دوم آراگون در سال ۱۴۶۹ منجر به اتحاد دو تاج اصلی کاستیا و آراگون شد، که سرانجام به اتحاد رسمی اسپانیا منجر شد، پس از اوج بازپس گیری اندلس با فتح گرانادا در ۱۴۹۲، ایزابلا و فردیناند عنوان پادشاهان کاتولیک را توسط پاپ الکساندر ششم و اصطلاح "Monarchia Catholica" ( سلطنت کاتولیک ) برای سلطنت تحت هابسبورگ اسپانیایی دریافت کردند. دوره هابسبورگ مفهوم اسپانیا است به معنایی که در قرن ۱۸ نهادینه شد.
پس از احکام Nueva Planta ۱۷۰۷ که به طور غیررسمی جانشین چندین پادشاهی در قلمروهای سابق خود شد، پس از مرگ آخرین پادشاه هابسبورگ اسپانیا کارلوس دوم در سال ۱۷۰۰، جنگ جانشینی اسپانیا منجر به رسیدن فیلیپ پنجم شاهزاده فرانسوی به پادشاهی اسپانیا و تأسیس بوربون اسپانیا و تشکیل دولت متمرکز جدیدی را آغاز کرد.