[ویکی نور] کتاب، دارای مقدمه و محتوای مطالب در دو بخش کلی (افلاطون صحیح و افلاطون منحول) است.
نویسنده در مقدمه، متذکر کتابهایی با عناوین «أرسطو عند العرب»، نوشتهشده در سال 1937م و «أفلوطین عند العرب» و «الأفلاطونیة المحدثة عند العرب»، نگاشتهشده در سال 1955م، میشود و کتاب حاضر را در راستای ادامه همان راه میداند. او در این کتاب، گروهی از متون - صحیح یا تغییریافته - افلاطونی را ارائه میکند که در قرنهای سوم و چهارم هجری (نهم و دهم میلادی) به زبان عربی ترجمه شده است.
او این کتاب را در دو قسمت مطرح کرده است: بخش اول، شامل متون صحیح افلاطون است که وی به نسخههای خطی آن دست یافته است (یا تمام آن را دیده یا تلخیصی از آن یا گزارشی از آن را). او این بخش را از روی محاورات «تیمائوس»، «سیاست» که اشتباها به «جمهوری» معروف شده، «قوانین»، «فایدون» و «کریتون» نوشته. وی در هر جایی که ممکن بوده به صفحات متناظر متن در محاورات افلاطون به زبان یونانی اشاره کرده است. البته بهخاطر اینکه گاهی مترجم آثار به عربی، دقیقا به نص افلاطون پایبند نبوده، ارجاعات به متن متناظر محاورات افلاطون در زبان یونانی در این موارد تقریبی و به مضمون است و در سایر موارد به نص او ارجاع شده است.
نویسنده در این بخش، «فلسفة أفلاطون و أجزاؤها و مراتب أجزائها من أولها إلی آخرها» و «تلخیص نوامیس أفلاطون» از فارابی، «جوامع کتاب جالینوس»، «فی العلم الطبیعی»، «تیمائوس» و کتابهای «السیاسة» ، «النوامیس» ، «فیدون» ، «طیماوس» و «أقریطون» را در این بخش ارائه میکند.
عبدالرحمن بدوی، در بخش دوم، مطالب منتخبی از برخی متونی که به افلاطون نسبت داده شده را ارائه کرده است. بیشتر این عبارات در باب «آداب»، یعنی حکمتها و جملات قصار هستند. در این بخش، نسخه دیگری از نوامیس افلاطون، رساله افلاطون در حقیقت نفی نگرانی و اثبات رؤیا در پاسخ به سؤال فرفریوس، وصیت افلاطون حکیم، کلمات افلاطون، تصویر گمراهکننده از افلاطون الهی، بخشی از کتابهای «نوادر ألفاظ الفلاسفة القدماء» حنین بن اسحاق، «منتخب صوان الحکمة» ابوسلیمان سجستانی، «آراء الحکماء الیونانیین»، «المسائل الثلاث» ابن مسکویه، رسالهای از افلاطون در رد بر قائلین به متلاشی شدن انسان، رساله منسوب به افلاطون در کیمیا و ثمره لطیفی از معیارهای افلاطون در عدم فساد نفس، ذکر شده است.
بدوی، متذکر میشود که قسمت اعظم این بخش را در دو کتاب «الحکمة الخالدة» و «مختار الحکم» ارائه کرده و توضیح داده که بسیاری از این جملات در کتابهای یونانی اواخر دوره تمدن یونان و دوران بیزانس، به خود افلاطون نسبت داده شده است.
نویسنده در مقدمه، متذکر کتابهایی با عناوین «أرسطو عند العرب»، نوشتهشده در سال 1937م و «أفلوطین عند العرب» و «الأفلاطونیة المحدثة عند العرب»، نگاشتهشده در سال 1955م، میشود و کتاب حاضر را در راستای ادامه همان راه میداند. او در این کتاب، گروهی از متون - صحیح یا تغییریافته - افلاطونی را ارائه میکند که در قرنهای سوم و چهارم هجری (نهم و دهم میلادی) به زبان عربی ترجمه شده است.
او این کتاب را در دو قسمت مطرح کرده است: بخش اول، شامل متون صحیح افلاطون است که وی به نسخههای خطی آن دست یافته است (یا تمام آن را دیده یا تلخیصی از آن یا گزارشی از آن را). او این بخش را از روی محاورات «تیمائوس»، «سیاست» که اشتباها به «جمهوری» معروف شده، «قوانین»، «فایدون» و «کریتون» نوشته. وی در هر جایی که ممکن بوده به صفحات متناظر متن در محاورات افلاطون به زبان یونانی اشاره کرده است. البته بهخاطر اینکه گاهی مترجم آثار به عربی، دقیقا به نص افلاطون پایبند نبوده، ارجاعات به متن متناظر محاورات افلاطون در زبان یونانی در این موارد تقریبی و به مضمون است و در سایر موارد به نص او ارجاع شده است.
نویسنده در این بخش، «فلسفة أفلاطون و أجزاؤها و مراتب أجزائها من أولها إلی آخرها» و «تلخیص نوامیس أفلاطون» از فارابی، «جوامع کتاب جالینوس»، «فی العلم الطبیعی»، «تیمائوس» و کتابهای «السیاسة» ، «النوامیس» ، «فیدون» ، «طیماوس» و «أقریطون» را در این بخش ارائه میکند.
عبدالرحمن بدوی، در بخش دوم، مطالب منتخبی از برخی متونی که به افلاطون نسبت داده شده را ارائه کرده است. بیشتر این عبارات در باب «آداب»، یعنی حکمتها و جملات قصار هستند. در این بخش، نسخه دیگری از نوامیس افلاطون، رساله افلاطون در حقیقت نفی نگرانی و اثبات رؤیا در پاسخ به سؤال فرفریوس، وصیت افلاطون حکیم، کلمات افلاطون، تصویر گمراهکننده از افلاطون الهی، بخشی از کتابهای «نوادر ألفاظ الفلاسفة القدماء» حنین بن اسحاق، «منتخب صوان الحکمة» ابوسلیمان سجستانی، «آراء الحکماء الیونانیین»، «المسائل الثلاث» ابن مسکویه، رسالهای از افلاطون در رد بر قائلین به متلاشی شدن انسان، رساله منسوب به افلاطون در کیمیا و ثمره لطیفی از معیارهای افلاطون در عدم فساد نفس، ذکر شده است.
بدوی، متذکر میشود که قسمت اعظم این بخش را در دو کتاب «الحکمة الخالدة» و «مختار الحکم» ارائه کرده و توضیح داده که بسیاری از این جملات در کتابهای یونانی اواخر دوره تمدن یونان و دوران بیزانس، به خود افلاطون نسبت داده شده است.
wikinoor: أفلاطون_فی_الإسلام