السرائر الحاوى لتحریر الفتاوى

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] ابوعبدالله محمد بن احمد بن ادریس حلی عجلی (م 598 ق).
وی یکی از بزرگ ترین فقهای شیعه در اواخر قرن ششم است. او عالمی محقق، دانشمندی مدقق و در مسائل فقهی خود اهل نظر بود. پس از شیخ طوسی فقهای شیعه تا عصر ابن ادریس، فتاوی شیخ را با توجه به مقام علمی او دستورالعمل زندگی خویش قرار می دادند.
ابن ادریس اولین فقیهی است که فقه را از رکود چندین ساله نجات داد و در سایه تحقیق و ریاضت و کوشش های شخصی، گاهی بر مسائل فقهی و نظریات دیگران خرده می گرفت و خود با توجه با ادله فقهی به اظهارنظر در مسائل فقهی می پرداخت. ابن ادریس گاهی با شهامت، نظریات فقهی شیخ الطائفه را مورد اشکال قرار می داد و از قبول خبر واحد سرباز می زد. وی گفته است: «لا اُقلّد الاّ دلیل الواضح والبرهان اللائح».
این کتاب مشهورترین کتاب فقهی او است و یک دوره کامل فقه استدلالی با روش ابتکاری وی و سرشار از اندیشه های نو و مطالب تازه است؛ به خصوص او در پایان کتاب فصلی به نام «مستطرفات» دارد که معروف به «مستطرفات سرائر» می باشد و در آن نظریات و آرای ابتکاری جدید و مطالب منحصر به فردی را آورده است.
سرائر ابن ادریس هنوز یکی از مدارک مهم فقه استدلالی شیعه بشمار می آید و جمعی از فقها بر آن شرح و یا حاشیه نوشته اند.
این کتاب، به همت مؤسسه نشر اسلامی به سال 1411 ق، در قم چاپ و منتشر شده است.
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری

پیشنهاد کاربران

بپرس