[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
لطف (۸ بار)
«لطیف» از مادّه «لطف» است. هنگامی که درباره اجسام به کار می رود، به معنای سبکی در مقابل سنگینی.
هنگامی که درباره حرکات (حرکت لطیفه) به کار می رود، به معنای یک حرکت کوچک و زودگذر.
و گاهی نیز در مورد موجودات و کارهای بسیار دقیق و باریک ـ که با حسّ قابل درک نیستند ـ به کار می رود.
و اگر خدا را به عنوان لطیف توصیف می کنیم نیز به همین معناست، یعنی او خالق اشیای ناپیدا و دارای افعالی است که از محیط قدرت استماع بیرون است، بسیار باریک بین و فوق العاده دقیق می باشد.
بنابراین «لطیف» از مادّه «لطف» به معنای کار بسیار ظریف و باریک است، و اگر به رحمت های خاص الهی، «لطف» گفته می شود نیز به خاطر همین ظرافت آن است.
لطف (۸ بار)
«لطیف» از مادّه «لطف» است. هنگامی که درباره اجسام به کار می رود، به معنای سبکی در مقابل سنگینی.
هنگامی که درباره حرکات (حرکت لطیفه) به کار می رود، به معنای یک حرکت کوچک و زودگذر.
و گاهی نیز در مورد موجودات و کارهای بسیار دقیق و باریک ـ که با حسّ قابل درک نیستند ـ به کار می رود.
و اگر خدا را به عنوان لطیف توصیف می کنیم نیز به همین معناست، یعنی او خالق اشیای ناپیدا و دارای افعالی است که از محیط قدرت استماع بیرون است، بسیار باریک بین و فوق العاده دقیق می باشد.
بنابراین «لطیف» از مادّه «لطف» به معنای کار بسیار ظریف و باریک است، و اگر به رحمت های خاص الهی، «لطف» گفته می شود نیز به خاطر همین ظرافت آن است.
wikialkb: اللّطِیف