اَمین زاده، مُحْیِ الدّین (خجند ۱۹۰۴ـ همان جا ۱۹۶۶)
شاعر و مترجم تاجیکستانی. در ۱۹۲۵ دانشگاه آموزگاری سمرقند را به پایان رساند و چندی آموزگار بود. سپس در دانشگاه هنرهای زیبا در تاشکند به تحصیل و نیز تدریس موسیقی سرگرم شد. در ۱۹۳۲ رهبری بخش ادبی تئاترهای خجند و در ۱۹۳۷ رهبری اپرا و بالۀ دوشنبه را عهده دار شد. از بنیادگذاران ادبیات منظوم طنز تاجیکستان است. امین زاده در ۱۹۳۶ به عضویت کانون نویسندگان شوروی درآمد. از آثارش: ترجمۀ کولیان پوشکین؛ ترجمۀ دختر و مرگ گورکی؛ ترجمۀ نمایش نامه ها از کریلوف؛ مجموعۀ اشعار بهار دل (دوشنبه، ۱۹۶۴)، به رفیق پخته کارم؛ کم باشد خوب باشد (۱۹۵۹).
شاعر و مترجم تاجیکستانی. در ۱۹۲۵ دانشگاه آموزگاری سمرقند را به پایان رساند و چندی آموزگار بود. سپس در دانشگاه هنرهای زیبا در تاشکند به تحصیل و نیز تدریس موسیقی سرگرم شد. در ۱۹۳۲ رهبری بخش ادبی تئاترهای خجند و در ۱۹۳۷ رهبری اپرا و بالۀ دوشنبه را عهده دار شد. از بنیادگذاران ادبیات منظوم طنز تاجیکستان است. امین زاده در ۱۹۳۶ به عضویت کانون نویسندگان شوروی درآمد. از آثارش: ترجمۀ کولیان پوشکین؛ ترجمۀ دختر و مرگ گورکی؛ ترجمۀ نمایش نامه ها از کریلوف؛ مجموعۀ اشعار بهار دل (دوشنبه، ۱۹۶۴)، به رفیق پخته کارم؛ کم باشد خوب باشد (۱۹۵۹).