ام۱ گرند نوعی تفنگ جنگی آمریکایی و نخستین تفنگ نیمه اتوماتیکی بود که به طور عمومی در اختیار نیروهای پیاده نظام قرار داده شد. تا سال ۱۹۳۷ که ژنرال جرج پاتون این تفنگ را «بزرگترین جنگ افزاری که تاکنون اختراع شده» خواند و آن را در ارتش آمریکا جایگزین تفنگ اسپرینگفیلد ام۱۹۰۳ کرد، تمامی ارتش های دنیا از تفنگ های گلنگدنی به عنوان سلاح سازمانی اصلی خود استفاده می کردند.
ام۱ در سال ۱۹۳۲ توسط جان گرند طراحی شد و تولید انبوه آن از سال ۱۹۳۶ آغاز شده و از سال ۱۹۳۷ به عنوان سلاح سازمانی ارتش آمریکا و در سال های بعد ده ها کشور دیگر دنیا انتخاب شد. در سال ۱۹۵۷ تفنگ ام۱۴ جای آن را در ارتش آمریکا گرفت، هرچند از ام۱ تا سال ۱۹۶۳ و در سطح محدودی تا سال ۱۹۶۶ در خط مقدم نبرد استفاده می شد. امروزه استفاده از این تفنگ منحصر به مقاصد آموزشی و تشریفاتی است و البته در بین غیرنظامیان به عنوان تفنگ شکاری، و تمرین نشانه گیری استفاده شده و همچنین برای تکمیل کلکسیون های جنگ افزار تقاضا دارد.
ام۱ از فشنگ های ۰۶ - ۰۳. اسپرینگفیلد ( ۷٫۶۲x۶۳ م م ) استفاده می کرد که البته پس از ورود فشنگ کالیبر ۵۱×۷٫۶۲ میلی متر ناتو تعدادی از آن ها برای استفاده از این فشنگ تغییر کالیبر دادند. تغذیه فشنگ آن هم از طریق فشنگ خوری انجام شد که ظرفیت ۸ فشنگ را داشت. در واقع یکی از انتقادات اصلی به این تفنگ ظرفیت کم فشنگ خور و عدم طراحی سیستم خشابی از پائین برای آن بود. ام۱ همچنین قابلیت نصب نارنجک اندازهای ام۷، پرتاب نارنجک تفنگی ۲۲ میلی متری و نصب چندین نوع سرنیزه را داشت.
امتیاز ام۱ بر سلاح های نسل خود سرعت بسیار بیشتر شلیک با آن بود که موجب افزایش قابل ملاحظه قدرت آتش نیروهای پیاده نظام می شد در حالی که قدرت، دقت و بُرد آن نیز کاهش نیافته بود. به این ترتیب دیگر ارتش های دنیا نیز به تدریج رو به استفاده از ام۱ و دیگر تفنگ های اتوماتیک و نیمه اتوماتیک در ارتش های خود آوردند. ام۱۴ که در سال ۱۹۵۷ در آمریکا جایگزین ام۱ شد، و تفنگ ایتالیایی برتا ب ام۵۹ از مهم ترین سلاح هایی بودند که بر اساس ام۱ ساخته شدند. ام۱ کارابین هرچند نامی مشابه ام۱ دارد اما سلاحی به کلی متفاوت است. برخی سلاح های دیگر با نام ام۱ نیز مانند مسلسل دستی تامسون ام۱ و تانک ام۱ آبرامز تولید شده اند که ارتباطی با تفنگ ام۱ ندارند. در واقع حرف ام ( M ) در اینجا مخفف واژه مدل ( Model ) است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفام۱ در سال ۱۹۳۲ توسط جان گرند طراحی شد و تولید انبوه آن از سال ۱۹۳۶ آغاز شده و از سال ۱۹۳۷ به عنوان سلاح سازمانی ارتش آمریکا و در سال های بعد ده ها کشور دیگر دنیا انتخاب شد. در سال ۱۹۵۷ تفنگ ام۱۴ جای آن را در ارتش آمریکا گرفت، هرچند از ام۱ تا سال ۱۹۶۳ و در سطح محدودی تا سال ۱۹۶۶ در خط مقدم نبرد استفاده می شد. امروزه استفاده از این تفنگ منحصر به مقاصد آموزشی و تشریفاتی است و البته در بین غیرنظامیان به عنوان تفنگ شکاری، و تمرین نشانه گیری استفاده شده و همچنین برای تکمیل کلکسیون های جنگ افزار تقاضا دارد.
ام۱ از فشنگ های ۰۶ - ۰۳. اسپرینگفیلد ( ۷٫۶۲x۶۳ م م ) استفاده می کرد که البته پس از ورود فشنگ کالیبر ۵۱×۷٫۶۲ میلی متر ناتو تعدادی از آن ها برای استفاده از این فشنگ تغییر کالیبر دادند. تغذیه فشنگ آن هم از طریق فشنگ خوری انجام شد که ظرفیت ۸ فشنگ را داشت. در واقع یکی از انتقادات اصلی به این تفنگ ظرفیت کم فشنگ خور و عدم طراحی سیستم خشابی از پائین برای آن بود. ام۱ همچنین قابلیت نصب نارنجک اندازهای ام۷، پرتاب نارنجک تفنگی ۲۲ میلی متری و نصب چندین نوع سرنیزه را داشت.
امتیاز ام۱ بر سلاح های نسل خود سرعت بسیار بیشتر شلیک با آن بود که موجب افزایش قابل ملاحظه قدرت آتش نیروهای پیاده نظام می شد در حالی که قدرت، دقت و بُرد آن نیز کاهش نیافته بود. به این ترتیب دیگر ارتش های دنیا نیز به تدریج رو به استفاده از ام۱ و دیگر تفنگ های اتوماتیک و نیمه اتوماتیک در ارتش های خود آوردند. ام۱۴ که در سال ۱۹۵۷ در آمریکا جایگزین ام۱ شد، و تفنگ ایتالیایی برتا ب ام۵۹ از مهم ترین سلاح هایی بودند که بر اساس ام۱ ساخته شدند. ام۱ کارابین هرچند نامی مشابه ام۱ دارد اما سلاحی به کلی متفاوت است. برخی سلاح های دیگر با نام ام۱ نیز مانند مسلسل دستی تامسون ام۱ و تانک ام۱ آبرامز تولید شده اند که ارتباطی با تفنگ ام۱ ندارند. در واقع حرف ام ( M ) در اینجا مخفف واژه مدل ( Model ) است.
wiki: ام۱ گرند