انرژی آزاد سطحی یا انرژی سطح کمیتی است که اختلال در پیوندهای بین مولکولی هنگام ایجاد یک سطح جدید را توصیف می کند. در فیزیک جامدات، مولکولهای روی سطح انرژی بیشتری در مقایسه با مولکولهای موجود در بخش عمده ( حجم ) مواد دارند، در غیر این صورت نیروی محرکه ای در حجم مواد ایجاد خواهد شد تا به سطح تبدیل شوند، که در ادامه بخش عمده ای از مواد را از بین می برد ( نگاه کنید به تصعید ) . بنابراین ممکن است انرژی سطح به عنوان انرژی اضافی در سطح یک ماده نسبت به حجم ( عمده ) ماده تعریف شود یا این که کار مورد نیاز برای ساختن یک سطح جدید از یک سطح خاص ( قدیمی ) تعریف شود. راه دیگر برای درک و شهود انرژی سطح، بررسی ارتباط آن با کار مورد نیاز برای برش یک نمونه حجم و ایجاد دو سطح جدید است.
برش یک جسم جامد به قطعات کوچکتر، پیوندهای سطحی آن را ازبین می برد و بنابراین انرژی آزاد را افزایش می دهد. اگر برش به صورت برگشت پذیر انجام شود، در نتیجه آن بقای انرژی به معنای آن است که انرژی حاصل از فرایند برش برابر با انرژی درونی در دو سطح جدید ایجاد شده خواهد بود؛ بنابراین، مقدار انرژی سطح ماده می تواند حاصل از پیوستگی ( چسبندگی ) بین مواد باشد. در عمل، همه این موارد برای حالتی است که جسم در خلا بریده شده باشد. سطوح اغلب شکل خود را به دور از مدل ساده «پیوند شکسته» که در بالا ذکر شد تغییر می دهند. به نظر می رسد که آنها مناطق بسیار پویا ( دینامیکی ) هستند که به راحتی و سریع ساختار بندی مجدد یا واکنش نشان می دهند، به طوری که انرژی اغلب توسط فرایندهای منفعل یا جذب کاهش می یابد.
اندازه گیری انرژی سطح با اندازه گیری زاویه تماس
متداول ترین روش اندازه گیری انرژی سطح از طریق آزمایش های زاویه تماس است. [ ۱] در این روش، زاویه تماس سطح با چندین مایع، معمولاً آب و دیودودمتان اندازه گیری می شود. با توجه به نتایج زاویه تماس و دانستن کشش سطحی مایعات، می توان انرژی سطح را محاسبه کرد. در عمل، این تجزیه و تحلیل به طور خودکار توسط یک زاویه تماس سنج انجام می شود. [ ۲]
چندین مدل مختلف برای محاسبه انرژی سطح بر اساس خواندن و روش اندازه گیری زاویه تماس وجود دارد. [ ۳] متداول ترین روش OWRK است که نیاز به استفاده از دو لیکویید پروب دارد و در نهایت انرژی کل سطح را می دهد و آن را به اجزای قطبی و پراکندگی تقسیم می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرش یک جسم جامد به قطعات کوچکتر، پیوندهای سطحی آن را ازبین می برد و بنابراین انرژی آزاد را افزایش می دهد. اگر برش به صورت برگشت پذیر انجام شود، در نتیجه آن بقای انرژی به معنای آن است که انرژی حاصل از فرایند برش برابر با انرژی درونی در دو سطح جدید ایجاد شده خواهد بود؛ بنابراین، مقدار انرژی سطح ماده می تواند حاصل از پیوستگی ( چسبندگی ) بین مواد باشد. در عمل، همه این موارد برای حالتی است که جسم در خلا بریده شده باشد. سطوح اغلب شکل خود را به دور از مدل ساده «پیوند شکسته» که در بالا ذکر شد تغییر می دهند. به نظر می رسد که آنها مناطق بسیار پویا ( دینامیکی ) هستند که به راحتی و سریع ساختار بندی مجدد یا واکنش نشان می دهند، به طوری که انرژی اغلب توسط فرایندهای منفعل یا جذب کاهش می یابد.
اندازه گیری انرژی سطح با اندازه گیری زاویه تماس
متداول ترین روش اندازه گیری انرژی سطح از طریق آزمایش های زاویه تماس است. [ ۱] در این روش، زاویه تماس سطح با چندین مایع، معمولاً آب و دیودودمتان اندازه گیری می شود. با توجه به نتایج زاویه تماس و دانستن کشش سطحی مایعات، می توان انرژی سطح را محاسبه کرد. در عمل، این تجزیه و تحلیل به طور خودکار توسط یک زاویه تماس سنج انجام می شود. [ ۲]
چندین مدل مختلف برای محاسبه انرژی سطح بر اساس خواندن و روش اندازه گیری زاویه تماس وجود دارد. [ ۳] متداول ترین روش OWRK است که نیاز به استفاده از دو لیکویید پروب دارد و در نهایت انرژی کل سطح را می دهد و آن را به اجزای قطبی و پراکندگی تقسیم می کند.
wiki: انرژی سطح