انگشتانه

انگشتانه که با نام های انگشت دانه یا انگشت دونه هم شناخته می شود[ ۱] وسیله ای است که از آن برای خیاطی استفاده می کنند. انگشتانه ابزاری است از جنس فلز و سخت که آن را نوک انگشت گذاشته تا مانع فرورفتن سوزن حین خیاطی به انگشت شود. انگشتانه قدمتی زیاد بین خیاط های ایران دارد بطوریکه تمام خیاط ها انگشتانه را به خوبی می شناسند و حداقل یکبار از آن استفاده کرده یا آن را دیده اند. [ ۲]
نخستین انگشتانه های آمریکایی از استخوان نهنگ ساخته شدند که مزین به طرح های مینیاتوری و غالباً تذهیب شده بودند که مجموعه های باارزشی تلقی می گردند و تعداد قابل توجهی از آنها در موزه نیوانگلند به نمایش گذاشته شده است. [ ۳] در طول جنگ جهانی اول و در کشور انگلستان نیز از کسانی که چیزی برای بخشیدن و کمک به ارتش نداشتند، انگشتانه های نقره ای توسط دولت بریتانیا پذیرفته و سپس برای تهیه تجهیزات طبی و بیمارستانی ذوب می گردیدند. [ ۴] در دهه های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ نیز نوعی از انگشتانه های شیشه ای متداول گردید که بیشتر جنبهٔ تبلیغاتی داشتند. گذاشتن انگشتانه های ساخته شده از چوب صندل در میان البسه و پارچه ها در قدیم، یکی از متداول ترین و رایج ترین شگردها برای دور نگه داشتن حشراتی همچون بیدها بود. [ ۵] انگشتانه همچنین در ادوار مختلف به عنوان توتم و نشانه ای از دلبستگی و علاقه در فرهنگ عامه کاربرد داشته است. یکی از خرافات مرسوم در قدیم و در رابطه با انگشتانه این بود که ادعا می شد اگر کسی ۳ انگشتانه به شما بدهد، هرگز ازدواج نخواهید کرد. [ ۶]