انگلیسی نو نخستین یا انگلیسی نو اولیه ( به انگلیسی: Early Modern English ) ، سطحی از زبان انگلیسی است که در انگلستان و سایر مناطق امپراتوری بریتانیا از آغاز دوره تودور تا حکومت موقت و بازگردانی پادشاهی رایج بود. انگلیسی نو نخستین زبان گذار میان انگلیسی میانه ( رایج در قرن پانزدهم ) و انگلیسی نو ( رایج در میانه تا اواخر قرن هفدهم ) است. [ ۱]
پیش و پس از آغاز پادشاهی شاه جیمز یکم در سال ۱۶۰۳، انگلیسی معیار نوظهور تأثیر خود را بر گفتار و نوشتار اسکاتس میانه رایج در اسکاتلند گذاشت.
کنوانسیون های دستوری و املائی انگلیسی ادبی در اواخر قرن شانزدهم و قرن هفدهم هنوز هم در انگلیسی معیار نوین بسیار تأثیرگذار هستند. بیشتر گویشوران انگلیسی نوین می توانند متون نوشته شده در اواخر دوره انگلیسی نو نخستین، مانند نسخهٔ شاه جیمز و آثار ویلیام شکسپیر را بخوانند و این آثار انگلیسی نو را بسیار تحت تأثیر قرار داده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش و پس از آغاز پادشاهی شاه جیمز یکم در سال ۱۶۰۳، انگلیسی معیار نوظهور تأثیر خود را بر گفتار و نوشتار اسکاتس میانه رایج در اسکاتلند گذاشت.
کنوانسیون های دستوری و املائی انگلیسی ادبی در اواخر قرن شانزدهم و قرن هفدهم هنوز هم در انگلیسی معیار نوین بسیار تأثیرگذار هستند. بیشتر گویشوران انگلیسی نوین می توانند متون نوشته شده در اواخر دوره انگلیسی نو نخستین، مانند نسخهٔ شاه جیمز و آثار ویلیام شکسپیر را بخوانند و این آثار انگلیسی نو را بسیار تحت تأثیر قرار داده اند.
wiki: انگلیسی نو نخستین