امار متوفیات، ثبت اموات، اگهی فوت
اگهی فوت
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
آگهی ترحیم یا اعلامیهٔ فوت دعوتنامه ای است از جانب صاحبان عزا و اقوام نزدیک متوفی برای دعوت از دوستان و آشنایان وی به منظور شرکت در مراسم عزاداری. آگهی فوت ممکن است توسط یکی از عزاداران به شکل یک اعلامیهٔ مستقل منتشر شود یا در یک روزنامه یا نشریه چاپ شود. به هرحال، اصلی ترین کاربرد این اعلامیه ها، اطلاع رسانی از مرگ و زمان و مکان اجرای مراسم عزاداری است.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخچه
به درستی مشخص نیست که نخستین آگهی های ترحیم در چه زمانی منتشر شده اند. در اروپای قرن شانزدهم، آگهی های ترحیم ساده ای در مطبوعات درج می شدند. این آگهی ها فقط شامل نام، تاریخ تولد و مرگ و علت مرگ بودند. همچنین نام بستگان متوفی نیز در این آگهی ها درج می شد. از اواخر قرن نوزدهم، روزنامهٔ تایمز اقدام به نشر آگهی های مفصل تری شامل شعر، زندگی نامه یا دعایی کوتاه برای متوفیان کرد.
در گذشته، اغلب آگهی های ترحیم سیاه وسفید، دست نویس و گاه دارای غلط های املایی و انشایی بودند. از اوایل قرن بیستم، پیشرفت صنعت چاپ و ایجاد امکان چاپ تصویر متوفی، به رونق آگهی های فوت کمک کرد. امروزه، با پیشرفت فناوری چاپ و امکان چاپ تصاویر رنگی از متوفی، آگهی های فوت نیز چهرهٔ دیگری یافته اند. علاوه بر آن، از اواخر دههٔ ۱۹۹۰، نشر اینترنتیِ این گونه آگهی ها نیز به امکانات جدید افزوده شده است.
Obituary
Short biography of someone who recently died
An obituary ( obit for short ) is an article about a recently deceased person. Newspapers often publish obituaries as news articles. Although obituaries tend to focus on positive aspects of the subject's life, this is not always the case. According to Nigel Farndale, the Obituaries Editor of The Times: "Obits should be life affirming rather than gloomy, but they should also be opinionated, leaving the reader with a strong sense of whether the subject lived a good life or bad; whether they were right or wrong in the handling of their public affairs. "
... [مشاهده متن کامل]
تاریخچه
به درستی مشخص نیست که نخستین آگهی های ترحیم در چه زمانی منتشر شده اند. در اروپای قرن شانزدهم، آگهی های ترحیم ساده ای در مطبوعات درج می شدند. این آگهی ها فقط شامل نام، تاریخ تولد و مرگ و علت مرگ بودند. همچنین نام بستگان متوفی نیز در این آگهی ها درج می شد. از اواخر قرن نوزدهم، روزنامهٔ تایمز اقدام به نشر آگهی های مفصل تری شامل شعر، زندگی نامه یا دعایی کوتاه برای متوفیان کرد.
در گذشته، اغلب آگهی های ترحیم سیاه وسفید، دست نویس و گاه دارای غلط های املایی و انشایی بودند. از اوایل قرن بیستم، پیشرفت صنعت چاپ و ایجاد امکان چاپ تصویر متوفی، به رونق آگهی های فوت کمک کرد. امروزه، با پیشرفت فناوری چاپ و امکان چاپ تصاویر رنگی از متوفی، آگهی های فوت نیز چهرهٔ دیگری یافته اند. علاوه بر آن، از اواخر دههٔ ۱۹۹۰، نشر اینترنتیِ این گونه آگهی ها نیز به امکانات جدید افزوده شده است.