ایندرو مونتانلی

ایندرو آلِـساندرو رافائلو اسکیتزوجنه مونتانلی ( ایتالیایی: Indro Alessandro Raffaello Schizogene Montanelli؛ تلفظ ایتالیایی:  ؛ ۲۲ آوریل ۱۹۰۹ – ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۰۱ ) یک روزنامه نگار، کارگردان فیلم، فیلم نامه نویس، نویسنده، و تاریخ نگار اهل ایتالیا بود. او یکی از پنجاه قهرمان جهان آزادی مطبوعات بر اساس انتخاب بنیاد بین المللی مطبوعات بود. [ ۲]
مونتانلی در ابتدا داوطلب جنگ دوم ایتالیا و اتیوپی بود ولی در سال ۱۹۴۳ تغییر عقیده داد، و به گروه مقاومت لیبرال عدالت و آزادی پیوست اما به همراه همسرش توسط مقامات نازی در سال ۱۹۴۴ شناسایی و دستگیر شد. او که به اعدام محکوم شده بود، یک روز قبل از اعدام با یک طرح فرار برنامه ریزی شده خود توانست یک جاسوس دوجانبه سرویس مخفی، به سوئیس فرار کند.
پس از جنگ جهانی دوم، مونتانلی برای چندین دهه به عنوان یک مقاله نویس محافظه کار سرسخت برجسته شد، بطوری که گروه تروریستی بریگاد سرخ در سال ۱۹۷۷ اقدام به ترور وی کرد. [ ۳] او همچنین یک رمان نویس و مورخ محبوب بود که به ویژه به خاطر داستان تاریخی اش «استوریا دیتالیا» ( تاریخ ایتالیا ) در ۲۲ جلد به یادها باقی مانده است. او سال ها به عنوان سردبیر روزنامه ایل جورناله متعلق به سیلویو برلوسکونی کار کرد اما با جاه طلبی های سیاسی برلوسکونی مخالف بود و در سال ۱۹۹۴ از سردبیری ایل جورناله استعفا داد.
او در سال ۱۹۹۵ میلادی برندهٔ نشان شایستگی از جمهوری ایتالیا شد.
ایندرو مونتانلی در ۲۲ آوریل ۱۹۰۹ در فوچه کیو در نزدیکی فلورانس به دنیا آمد. پدرش سستیلیو مونتانلی، معلم فلسفه دبیرستان و مادرش مادالنا دودولی، دختر یک تاجر ثروتمند پنبه بود. نام «ایندرو» توسط پدرش گرفته شده از خدای هندو ایندرا انتخاب شد. [ ۴]
مونتانلی در سال ۱۹۳۰ مدرک حقوق را از دانشگاه فلورانس با پایان نامه ای در مورد اصلاحات انتخاباتی رژیم فاشیستی بنیتو موسولینی گرفت. به گفته خودش، در دوران اقامتش در گرنوبل بود، در حال گذراندن درس زبان، کشف کرد که حرفه واقعی او روزنامه نگاری است.
مونتانلی در زمانی که هنوز زنده بود توسط همکارانش به «شاهزاده روزنامه نگاری» ملقب شده بود و حتی از سوی لیبرال ها و روزنامه نگاران چپ گرا مورد احترام و رضایت زیادی قرار گرفت.
او در ۲۲ ژوئیه ۲۰۰۱ در کلینیک لا مادونینا در میلان درگذشت.