اِیوْبِری (Avebury)
بزرگ ترین دایرۀ سنگی اروپا (به قطر ۴۱۲ متر) در ویلتشرانگلستان. گمان می رود که این بنای یادبود دورۀ کلان سنگیبخشی از مجموعۀ مربوط به یک آیین یا شعایر باشد و حاوی ۶۵۰ قطعۀ عظیم سنگ است که به صورت دایره ها و گذرگاه هایی در کنار هم چیده شده اند. این بنا شاید در حدود ۳۵۰۰ سال پیش ساخته شده و با بنای یادبود سیلبری هیل، که در مجاورت آن است، ارتباط دارد. کناره ای خاکی و خندقی داخلی با ورودی هایی از جهت مختلف در اصل پانزده متر بالاتر از ته خندق قرار داشتند. این خاکریز و حصار مدوّر بیرونیِ سنگی دایره های درونی را احاطه می کنند. ارتفاع سنگ ها از۱.۵ متر تا۵.۵ متر و پهنایشان از یک متر تا۳.۶۵ متر متغیّر است. این سنگ ها در اواخر دوران نوسنگییا اوایل عصر مفرغکار گذاشته شدند. آثار باقی مانده ای که امروزه می توان دید شاید روی محل قدیمی تری را پوشانده باشد ـ چنان که در مورد تعدادی از محل های ماقبل تاریخ نیز ممکن است چنین بوده باشد. هنگامی که روستای اِیوبری از میان این دایره سر برآورد، بسیاری از تخته سنگ هایش به عنوان مصالح ساختمانی به کار برده شدند. در قرون وسطا بسیاری از سنگ ها دفن شدند. اَلگزاندر کیلر، مالک سابق این محل، کوشش فراوان کرد که بنای یادبود را بازسازی و حفظ کند. او «موزۀ اِیوبری» را بنیاد نهاد. یافته های این محل و خاکریز دفاعی مربوط به عصر نوسنگیِ ویندمیل هیل، که در مجاورت آن است، حفظ و نگهداری می شوند.
مکان این یادمان در ۱۹۴۳ در اختیار «سازمان ملّی» قرار گرفت و ناحیه ای که اکنون از آن حفاظت می شود اکثر دایره های سنگی ویندمیل هیل، و مزرعۀ اربابی را دربر می گیرد.
