[ویکی فقه] باباشاه اصفهانی (باباشاه عراقی) ملقب به رئیس الرؤسا، از نستعلیق نویسان نامی در قرن دهم در کوهپایه اصفهان متولد شد و در همان جا پرورش یافت و سرانجام در جوانی در سفری به بغداد (۹۹۶) درگذشت.
بعضی از تذکره ها او را شاگرد میرعلی هروی (متوفی ۹۵۲) دانسته اند، ولی با ملاحظه سال وفات و عمر کوتاه او این ادعا از نظر تاریخی درست به نظر نمی آید.
هنر باباشاه اصفهانی
باباشاه در عصر خود از مشهورترین خطاطان بوده است و خطش را به عذوبت و پختگی و لطافت ستوده اند و نوشته های او را به قیمت بالایی می خریدند. به سبب اخلاق درویشانه از نزدیکی با سلاطین و امرا پرهیز می کرد و روزگار را در گوشه نشینی به کتابت می گذرانید اجرت هر هزار سطر کتابت او، به گفته امین احمد رازی سه تومان بوده است.باباشاه شعر نیز می سروده و حالی تخلص می کرده است. نمونه هایی از اشعار او در برخی از تذکره ها آمده است.
آثار باباشاه اصفهانی
منظومه ای در آداب خوشنویسی بدو نسبت داده اند.رساله آداب المشق نیز که به خطا به میرعماد (متوفی ۱۰۲۴) نسبت داده شده از باباشاه اصفهانی است. این رساله را محمد شفیع براساس نسخه محفوظ در کتابخانه دانشگاه پنجاب چاپ کرده است از باباشاه، که به کتابت بیش از قطعه نویسی گرایش داشت، چند قطعه در کتابخانه های ترکیه هست، و نسخه های متعددی از آثار ادبی فارسی را که به خطّ اوست در برخی از کتابخانه ها می توان یافت.منابع :(۱) اسکندرمنشی، تاریخ عالم آرای عباسی، تهران ۱۳۵۰ ش.(۲) امین احمد رازی، هفت اقلیم، چاپ جواد فاضل، تهران (بی تا).(۳) عبدالمحمد ایرانی، کتاب پیدایش خط و خطاطان، مصر ۱۳۰۶ ش.(۴) مهدی بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، تهران ۱۳۶۳ ش.(۵) عبدالرسول خیامپور، فرهنگ سخنوران، تبریز ۱۳۴۰ ش، ص ۱۵۰.(۶) هدایت الله سپهر، تذکره خوشنویسان، (تهران، بی تا)، ص ۸۷.(۷) احمدبن حسین منشی قمی، گلستان هنر، چاپ احمد سهیلی خوانساری، تهران ۱۳۶۶ ش.
بعضی از تذکره ها او را شاگرد میرعلی هروی (متوفی ۹۵۲) دانسته اند، ولی با ملاحظه سال وفات و عمر کوتاه او این ادعا از نظر تاریخی درست به نظر نمی آید.
هنر باباشاه اصفهانی
باباشاه در عصر خود از مشهورترین خطاطان بوده است و خطش را به عذوبت و پختگی و لطافت ستوده اند و نوشته های او را به قیمت بالایی می خریدند. به سبب اخلاق درویشانه از نزدیکی با سلاطین و امرا پرهیز می کرد و روزگار را در گوشه نشینی به کتابت می گذرانید اجرت هر هزار سطر کتابت او، به گفته امین احمد رازی سه تومان بوده است.باباشاه شعر نیز می سروده و حالی تخلص می کرده است. نمونه هایی از اشعار او در برخی از تذکره ها آمده است.
آثار باباشاه اصفهانی
منظومه ای در آداب خوشنویسی بدو نسبت داده اند.رساله آداب المشق نیز که به خطا به میرعماد (متوفی ۱۰۲۴) نسبت داده شده از باباشاه اصفهانی است. این رساله را محمد شفیع براساس نسخه محفوظ در کتابخانه دانشگاه پنجاب چاپ کرده است از باباشاه، که به کتابت بیش از قطعه نویسی گرایش داشت، چند قطعه در کتابخانه های ترکیه هست، و نسخه های متعددی از آثار ادبی فارسی را که به خطّ اوست در برخی از کتابخانه ها می توان یافت.منابع :(۱) اسکندرمنشی، تاریخ عالم آرای عباسی، تهران ۱۳۵۰ ش.(۲) امین احمد رازی، هفت اقلیم، چاپ جواد فاضل، تهران (بی تا).(۳) عبدالمحمد ایرانی، کتاب پیدایش خط و خطاطان، مصر ۱۳۰۶ ش.(۴) مهدی بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، تهران ۱۳۶۳ ش.(۵) عبدالرسول خیامپور، فرهنگ سخنوران، تبریز ۱۳۴۰ ش، ص ۱۵۰.(۶) هدایت الله سپهر، تذکره خوشنویسان، (تهران، بی تا)، ص ۸۷.(۷) احمدبن حسین منشی قمی، گلستان هنر، چاپ احمد سهیلی خوانساری، تهران ۱۳۶۶ ش.
wikifeqh: رئیس_الرؤسا