چت بات[ ۱] [ ۲] ( به انگلیسی: Chatbot ) یا بات مکالمه[ نیازمند منبع] یک عامل نرم افزاری است که برای شبیه سازی یک مکالمه هوشمند با یک یا چند کاربر انسانی از طریق صدا یا متن طراحی شده است. [ ۳] نام دیگر بات مکالمه دستیار مجازی هوشمند می باشد. هدف نهایی این ربات ها، شبیه سازی مکالمه در سطحی است که کاربر نتواند آن را از یک انسان تشخیص دهد. از آنجایی که این دسته از ربات ها معمولاً نیاز به تنظیم و آزمایش مداوم دارند، بسیاری چت بات های تولید شده قادر نیستند مکالمه را به طور کامل ادامه دهند و به نتیجه برسانند. از طرفی، تاکنون هیچ کدام از این ربات ها موفق نشده اند آزمون استاندارد تورینگ را پشت سر بگذارند. [ ۴] اصطلاح ChatterBot در اصل توسط مایکل مولدین ( خالق اولین Verbot ) در سال ۱۹۹۴ برای توصیف این برنامه های مکالمه ابداع شد. [ ۵]
چت بات ها در سیستم های گفتگو برای اهداف مختلفی از جمله خدمات مشتری، مسیریابی درخواست یا جمع آوری اطلاعات استفاده می شوند. در حالی که برخی از برنامه های چت بات از فرآیندهای طبقه بندی کلمات گسترده، پردازشگرهای زبان طبیعی و هوش مصنوعی پیچیده استفاده می کنند، برخی دیگر به سادگی کلمات کلیدی عمومی را اسکن می کنند و با استفاده از عبارات رایج به دست آمده از یک کتابخانه یا پایگاه دادهُ مرتبط، پاسخ تولید می کنند.
بیشتر چت بات ها به صورت آنلاین از طریق پنجره های بازشوی وب سایت یا از طریق دستیاران مجازی قابل دسترسی هستند. آنها را می توان در دسته های استفاده طبقه بندی کرد که عبارتند از: تجارت ( تجارت الکترونیک از طریق چت ) ، آموزش، سرگرمی، ربات های شبکهُ اجتماعی، امور مالی، سلامت، اخبار و بهره وری. ربات های گفتگو اخیراً برای مقاصد اجرایی تری مانند کمک به صورت برخط، خدمات شخصی یا کسب اطلاعات به کار گرفته شده اند.
در سال ۱۹۵۰ مقاله معروف آلن تورینگ با عنوان «ماشین های محاسباتی و هوش» منتشر شد که آنچه را که امروزه آزمون تورینگ نامیده می شود به عنوان معیار هوش مطرح می کند. این معیار به توانایی یک برنامه کامپیوتری برای جعل هویت انسان در یک مکالمه نوشتاری بلادرنگ همراه قضاوت انسانی بستگی دارد تا جایی که قاضی بطرزی قابل اعتمادی قادر به تشخیص - فقط بر اساس محتوای مکالمه - بین برنامه و یک انسان واقعی نباشد. بدنام بودن تست پیشنهادی تورینگ، علاقه زیادی را به برنامه جوزف وایزنبام ELIZA، که در سال ۱۹۶۶ منتشر شد، برانگیخت، برنامه ای که به نظر می رسید می تواند کاربران را فریب دهد تا تصور کنند با یک انسان واقعی صحبت می کنند. با این حال، خود وایزنبام ادعا نکرد که ELIZA واقعاً باهوش است، و مقدمه مقاله او آن را بیشتر به عنوان یک تمرین ابهام زدایی نشان داد: در هوش مصنوعی، ماشین ها به گونه ای ساخنه می شوند که از خود رفتاری شگرف به نمایش بگذارن طوری که حتی افراد باتجربه در این زمینه را نیز غرق در تحسین کنند. اما همین که ساختار یک برنامه مشخص می شود و عملکرد درونی آن توضیح داده می شود، تأثیر گذاری آن روی افراد از بین می رود و شخص به خود می گوید: «می توانستم آن را بنویسم» با این فکر، او برنامه مورد نظر را از قفسه ای با علامت «هوشمند» به قفسه ای که برای کنجکاوها در نظر گرفته شده است منتقل می کند… هدف این مقاله این است که باعث شود دقیقاً چنین ارزیابی مجددی از برنامه ای که قرار است «توضیح داده شود» انجام شود. تعداد کمی از برنامه ها بیشتر به آن نیاز داشتند. روش کار کلیدی ELIZA ( از آن زمان توسط طراحان ربات چت کپی شده است ) شامل تشخیص کلمات یا عبارات سرنخ در ورودی، و خروجی پاسخ های از پیش آماده یا از پیش برنامه ریزی شده مربوطه است که می تواند مکالمه را به روشی ظاهراً معنی دار جلو ببرد. ( مثلاً با پاسخ دادن به هر ورودی حاوی کلمه «مادر» با «به من بیشتر در مورد خانواده خود بگویید» ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچت بات ها در سیستم های گفتگو برای اهداف مختلفی از جمله خدمات مشتری، مسیریابی درخواست یا جمع آوری اطلاعات استفاده می شوند. در حالی که برخی از برنامه های چت بات از فرآیندهای طبقه بندی کلمات گسترده، پردازشگرهای زبان طبیعی و هوش مصنوعی پیچیده استفاده می کنند، برخی دیگر به سادگی کلمات کلیدی عمومی را اسکن می کنند و با استفاده از عبارات رایج به دست آمده از یک کتابخانه یا پایگاه دادهُ مرتبط، پاسخ تولید می کنند.
بیشتر چت بات ها به صورت آنلاین از طریق پنجره های بازشوی وب سایت یا از طریق دستیاران مجازی قابل دسترسی هستند. آنها را می توان در دسته های استفاده طبقه بندی کرد که عبارتند از: تجارت ( تجارت الکترونیک از طریق چت ) ، آموزش، سرگرمی، ربات های شبکهُ اجتماعی، امور مالی، سلامت، اخبار و بهره وری. ربات های گفتگو اخیراً برای مقاصد اجرایی تری مانند کمک به صورت برخط، خدمات شخصی یا کسب اطلاعات به کار گرفته شده اند.
در سال ۱۹۵۰ مقاله معروف آلن تورینگ با عنوان «ماشین های محاسباتی و هوش» منتشر شد که آنچه را که امروزه آزمون تورینگ نامیده می شود به عنوان معیار هوش مطرح می کند. این معیار به توانایی یک برنامه کامپیوتری برای جعل هویت انسان در یک مکالمه نوشتاری بلادرنگ همراه قضاوت انسانی بستگی دارد تا جایی که قاضی بطرزی قابل اعتمادی قادر به تشخیص - فقط بر اساس محتوای مکالمه - بین برنامه و یک انسان واقعی نباشد. بدنام بودن تست پیشنهادی تورینگ، علاقه زیادی را به برنامه جوزف وایزنبام ELIZA، که در سال ۱۹۶۶ منتشر شد، برانگیخت، برنامه ای که به نظر می رسید می تواند کاربران را فریب دهد تا تصور کنند با یک انسان واقعی صحبت می کنند. با این حال، خود وایزنبام ادعا نکرد که ELIZA واقعاً باهوش است، و مقدمه مقاله او آن را بیشتر به عنوان یک تمرین ابهام زدایی نشان داد: در هوش مصنوعی، ماشین ها به گونه ای ساخنه می شوند که از خود رفتاری شگرف به نمایش بگذارن طوری که حتی افراد باتجربه در این زمینه را نیز غرق در تحسین کنند. اما همین که ساختار یک برنامه مشخص می شود و عملکرد درونی آن توضیح داده می شود، تأثیر گذاری آن روی افراد از بین می رود و شخص به خود می گوید: «می توانستم آن را بنویسم» با این فکر، او برنامه مورد نظر را از قفسه ای با علامت «هوشمند» به قفسه ای که برای کنجکاوها در نظر گرفته شده است منتقل می کند… هدف این مقاله این است که باعث شود دقیقاً چنین ارزیابی مجددی از برنامه ای که قرار است «توضیح داده شود» انجام شود. تعداد کمی از برنامه ها بیشتر به آن نیاز داشتند. روش کار کلیدی ELIZA ( از آن زمان توسط طراحان ربات چت کپی شده است ) شامل تشخیص کلمات یا عبارات سرنخ در ورودی، و خروجی پاسخ های از پیش آماده یا از پیش برنامه ریزی شده مربوطه است که می تواند مکالمه را به روشی ظاهراً معنی دار جلو ببرد. ( مثلاً با پاسخ دادن به هر ورودی حاوی کلمه «مادر» با «به من بیشتر در مورد خانواده خود بگویید» ) .
wiki: بات مکالمه