بازی زندگی کانوی ( به انگلیسی: Conway's Game of Life ) یا بازی زندگی یا به طور مختصر زندگی ( Life ) ، یک اتوماتای سلولی است که توسط ریاضیدان انگلیسی جان هورتون کانوی در سال ۱۹۷۰ میلادی به وجود آمد. بازی زندگی مشهورترین نمونه یک اتوماتای سلولی است.
زندگی یک بازی بدون بازیکن است، بدین معنا که تکامل آن تنها وابسته به وضعیت و شرایط آغازین آن بوده و نیازی به عامل ورودی انسانی در مراحل بعد ندارد. نحوه تراکنش انسانی با بازی بدین صورت است که فرد در شروع بازی حالت ابتدایی چیدمان را به وجود می آورد و سپس چگونگی رشد و تکامل سیستم را بدون دخالت خود مشاهده می کند.
دنیای بازی زندگی از یک جدول نامتناهی دو بعدی با بردارهای متعامد ساخته شده است که شامل سلول های مربع شکل است. هر سلول می تواند یکی از دو حالت زنده یا مرده را داشته باشد. هر سلول با هشت سلول همسایه و همجوار خود به صورت افقی، عمودی و مورب، در تراکنش است. در هر مرحله زمانی از بازی، تحولات زیر اتفاق می افتند:
الگوی آغازین بازی به عنوان بذر سیستم به حساب می آید. اولین نسل در بازی با اعمال قوانین فوق بر تک تک سلول ها به صورت همزمان ایجاد می شود و در آن زاد و ولدها و مرگ و میرها اتفاق می افتد. این رویه تا ایجاد نسل های آینده ادامه می یابد. بدین ترتیب هر نسل تابعی از نسل ما قبل خود خواهد بود.
در اواخر ۱۹۴۰، جان فون نویمن زندگی را به صورت مخلوقی ( مثل یک ارگانیزم یا یک موجود ) تعریف کرد که می تواند تولید مثل کرده و یک ماشین تورینگ را شبیه سازی کند. فون نویمن به راهکار مهندسی فکر می کرد که از مؤلفه های الکترومغناطیسی استفاده کرده و به صورت تصادفی در مایع یا گاز شناور باشد. [ ۱] معلوم شد که این ایده بر اساس فناوری های آن زمان واقع گرایانه نخواهد بود. استنیسلاو اولام اتوماتای سلولی را ابداع کرد تا سازه های الکترومغناطیسی نظری فون نویمن را شبیه سازی کند. اولام در مورد استفاده از کامپیوترها برای شبیه سازی اتوماتای سلولی اش در یک مشبکه دو بعدی در چندین مقاله بحث کرد. فون نویمان به طور موازی تلاش کرد تا اتوماتای سلولی اولام را بسازد. گرچه که موفق بود، اما به خاطر اشتغالاتش به پروژه های دیگر، برخی جزئیات را تمام نشده رها کرد. سازه او پیچیده بود، چون سعی کرد تا طراحی مهندسی خود را شبیه سازی کند. به مرور زمان، سازه های زندی ساده تری توسط محققان دیگر ارائه شد و در کتاب ها و مقاله هایشان منتشر گشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزندگی یک بازی بدون بازیکن است، بدین معنا که تکامل آن تنها وابسته به وضعیت و شرایط آغازین آن بوده و نیازی به عامل ورودی انسانی در مراحل بعد ندارد. نحوه تراکنش انسانی با بازی بدین صورت است که فرد در شروع بازی حالت ابتدایی چیدمان را به وجود می آورد و سپس چگونگی رشد و تکامل سیستم را بدون دخالت خود مشاهده می کند.
دنیای بازی زندگی از یک جدول نامتناهی دو بعدی با بردارهای متعامد ساخته شده است که شامل سلول های مربع شکل است. هر سلول می تواند یکی از دو حالت زنده یا مرده را داشته باشد. هر سلول با هشت سلول همسایه و همجوار خود به صورت افقی، عمودی و مورب، در تراکنش است. در هر مرحله زمانی از بازی، تحولات زیر اتفاق می افتند:
الگوی آغازین بازی به عنوان بذر سیستم به حساب می آید. اولین نسل در بازی با اعمال قوانین فوق بر تک تک سلول ها به صورت همزمان ایجاد می شود و در آن زاد و ولدها و مرگ و میرها اتفاق می افتد. این رویه تا ایجاد نسل های آینده ادامه می یابد. بدین ترتیب هر نسل تابعی از نسل ما قبل خود خواهد بود.
در اواخر ۱۹۴۰، جان فون نویمن زندگی را به صورت مخلوقی ( مثل یک ارگانیزم یا یک موجود ) تعریف کرد که می تواند تولید مثل کرده و یک ماشین تورینگ را شبیه سازی کند. فون نویمن به راهکار مهندسی فکر می کرد که از مؤلفه های الکترومغناطیسی استفاده کرده و به صورت تصادفی در مایع یا گاز شناور باشد. [ ۱] معلوم شد که این ایده بر اساس فناوری های آن زمان واقع گرایانه نخواهد بود. استنیسلاو اولام اتوماتای سلولی را ابداع کرد تا سازه های الکترومغناطیسی نظری فون نویمن را شبیه سازی کند. اولام در مورد استفاده از کامپیوترها برای شبیه سازی اتوماتای سلولی اش در یک مشبکه دو بعدی در چندین مقاله بحث کرد. فون نویمان به طور موازی تلاش کرد تا اتوماتای سلولی اولام را بسازد. گرچه که موفق بود، اما به خاطر اشتغالاتش به پروژه های دیگر، برخی جزئیات را تمام نشده رها کرد. سازه او پیچیده بود، چون سعی کرد تا طراحی مهندسی خود را شبیه سازی کند. به مرور زمان، سازه های زندی ساده تری توسط محققان دیگر ارائه شد و در کتاب ها و مقاله هایشان منتشر گشت.
wiki: بازی زندگی کانوی