[ویکی فقه] بانو گُشَسْب ْنامه ، منظومه ای به فارسی از سراینده ای نامعلوم در بحر متقارب ، در حدود ۹۸۹ بیت که درباره بانوگشسب ، مشهور به «سوار»، یکی از دختران رستم سروده شده است .
بانوگشسب از پیوند رستم و خاله کیقباد زاده شد و او خود به این گوهر و تبار والا سخت می نازید. او چهره ای دل انگیز داشت و با زیبایی خویش بسیاری را واله و شیفته خود ساخته بود با اینهمه ، در جنگاوری و شکار نیز بی نظیر بود. ژول مول او را با برونهیلد، ملکه مغرور ایسلند مقایسه کرده است . بانوگشسب خواستگاران فراوانی چون فغفور، قیصر، خاقان و بسیاری از بزرگان ایران داشت که رستم از آنهمه ، گیو پسر گودرزکشوادان را برگزید و دختر به او داد. بانوگشسب در جنگ کینه توزانه بهمن پسر اسفندیار با خاندان رستم در سیستان ، در برابر او ایستاد و دلیری ها کرد.
سراینده
سراینده بانوگشسب نامه شناخته نیست . وی حتی زمانی که به سروده های خویش می بالد و از گردآوری داستان سخن می گوید، از خویش نام نمی برد و از ثنا و آفرین او در آغاز داستان چهارم ، بر حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم ) و آل او، برمی آید که وی مسلمان و شیعی بوده است .
متن منظومه
بانوگشسب نامه شامل ۴ داستان است : «رزم بانوگشسب و فرامرز با رستم » که به صورت ناشناس به نبرد آمده است ، «به شکار رفتن بانوگشسب و فرامرز»، «جنگ بانوگشسب با خواستگاران هندی » و «جنگ پهلوانان ایران با یکدیگر بر سر خواستگاری از بانوگشسب ». این داستان ها در بردارنده پاره ای از روایات زندگی بانوگشسب پیش از مرگ رستم است . همین امر، این نظر را قوت بخشیده است که داستان بانوگشسب نامه ، از روایتی مفصل سرچشمه گرفته است. سبک بیان این اثر، ساده و جنبه های توصیفی آن بسیار است و سراینده در وصف مجالس بزم و یا صحنه های رزم از تمثیل نیز بهره می گیرد، تا جایی که جنبه های روایی داستان بر خصوصیات حماسی آن غلبه می یابد. از بانوگشسب نامه ، دست نوشته های چندی باقی است که قدیم ترین آنها مربوط به ۱۰۷۷ق /۱۶۶۶م است . این منظومه یک بار در بمبئی در ۱۳۲۴ق /۱۹۰۶م ، همراه فرامرزنامه ، به کوشش یکی از پارسیان هند به نام رستم بن بهرام بن سروش به چاپ رسیده است .
بانوگشسب از پیوند رستم و خاله کیقباد زاده شد و او خود به این گوهر و تبار والا سخت می نازید. او چهره ای دل انگیز داشت و با زیبایی خویش بسیاری را واله و شیفته خود ساخته بود با اینهمه ، در جنگاوری و شکار نیز بی نظیر بود. ژول مول او را با برونهیلد، ملکه مغرور ایسلند مقایسه کرده است . بانوگشسب خواستگاران فراوانی چون فغفور، قیصر، خاقان و بسیاری از بزرگان ایران داشت که رستم از آنهمه ، گیو پسر گودرزکشوادان را برگزید و دختر به او داد. بانوگشسب در جنگ کینه توزانه بهمن پسر اسفندیار با خاندان رستم در سیستان ، در برابر او ایستاد و دلیری ها کرد.
سراینده
سراینده بانوگشسب نامه شناخته نیست . وی حتی زمانی که به سروده های خویش می بالد و از گردآوری داستان سخن می گوید، از خویش نام نمی برد و از ثنا و آفرین او در آغاز داستان چهارم ، بر حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم ) و آل او، برمی آید که وی مسلمان و شیعی بوده است .
متن منظومه
بانوگشسب نامه شامل ۴ داستان است : «رزم بانوگشسب و فرامرز با رستم » که به صورت ناشناس به نبرد آمده است ، «به شکار رفتن بانوگشسب و فرامرز»، «جنگ بانوگشسب با خواستگاران هندی » و «جنگ پهلوانان ایران با یکدیگر بر سر خواستگاری از بانوگشسب ». این داستان ها در بردارنده پاره ای از روایات زندگی بانوگشسب پیش از مرگ رستم است . همین امر، این نظر را قوت بخشیده است که داستان بانوگشسب نامه ، از روایتی مفصل سرچشمه گرفته است. سبک بیان این اثر، ساده و جنبه های توصیفی آن بسیار است و سراینده در وصف مجالس بزم و یا صحنه های رزم از تمثیل نیز بهره می گیرد، تا جایی که جنبه های روایی داستان بر خصوصیات حماسی آن غلبه می یابد. از بانوگشسب نامه ، دست نوشته های چندی باقی است که قدیم ترین آنها مربوط به ۱۰۷۷ق /۱۶۶۶م است . این منظومه یک بار در بمبئی در ۱۳۲۴ق /۱۹۰۶م ، همراه فرامرزنامه ، به کوشش یکی از پارسیان هند به نام رستم بن بهرام بن سروش به چاپ رسیده است .
wikifeqh: بانو_گشسب نامه