بانگ برخاستن

لغت نامه دهخدا

بانگ برخاستن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بانگ برآمدن.بانگ آمدن. فریاد بلند شدن. آواز آمدن :
چو خورشید برزد سر از برج گاو
ز گلزار برخاست بانگ چکاو.

فردوسی.

یکی بانگ برخاست اندر میان
ببودند لشکر همه شادمان.

فردوسی.

بانگ بر آمدن بانگ آمدن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید