بزنطی

لغت نامه دهخدا

بزنطی. [ ب َ زَ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن ابی نصر. عالمی شیعی از اصحاب موسی علیه السلام بود. کتاب الجامع و کتاب المسائل از اوست و نیز کتاب روایات اواز رضا علیه السلام است. ( از الفهرست ابن الندیم ). مؤلف ریحانة الادب آرد: کنیت وی ابوجعفر یا ابوعلی و ازاکابر محدثین و علمای شیعه که در آغاز واقفی مذهب بود و بعدها مستبصر شد. بگفته علمای رجال وثاقت و فقاهت وی مسلم و از اصحاب امام موسی ( ع ) بود و در خدمت حضرت رضا و حضرت جواد ( ع ) رتبتی بلند داشت. و کتاب النوادر و کتابهائی که ابن ندیم آورده از تألیفات اوست. وی بسال 221 هَ. ق. درگذشت. ( از ریحانة الادب ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بزنطی (ابهام زدایی). بزنطی ممکن است اشاره به اشخاص ذیل بوده و یا در معانی ذیل به کار رفته باشد: • احمد بن محمد بزنطی، از عالمان متقدم امامیه در کوفه و در شمار اصحاب امامان کاظم ، رضا و جواد (علیه السّلام)• شهر بزنطی، بُزَنطی (بَدَندون/ بذندون/ پوداندوس/ پوزانتی)، شهرستان و شهری در ترکیه
...
wikifeqh: بزنطی_(ابهام_زدایی)

پیشنهاد کاربران

بپرس