بفا

لغت نامه دهخدا

بفا. [ ب َ ] ( هندی ، اِ ) سبوس مانندی که از بن مویهای سر ریزد. ( ناظم الاطباء ). شوره سر. پوسته سر.

در زبان آذری به معنای وفا

در مازندرانی هم بِفا یعنی وفا

در زبان لری بختیاری به معنی
وفا
Bafa