بِلا بالاژ ( به مجاری: Balázs Béla ) ( زاده ۴ اوت ۱۸۸۴ با نام هربرت بلا باوئر، درگذشتهٔ ۱۷ مه ۱۹۴۹ ) نویسنده، شاعر، منتقد و کارگردان فیلم، نظریه پرداز سینما و کارشناس هنرهای زیبا اهل مجارستان بود. او برندهٔ جایزهٔ ملی کشوت در سال ۱۹۴۹ شد.
بلا بالاژ در یک خانوادهٔ یهودی به دنیا آمد. خانوادهٔ او در سال ۱۹۰۲ به بوداپست مهاجرت کردند و او تحصیلاتش را در رشتهٔ ادبیات مجاری و آلمانی در دانشگاه اوتووش لوراند در بوداپست به پایان رساند.
او در پاییز ۱۹۱۵ محفلی را با نام حلقه یکشنبه[ الف] ، به همراه لایوش فولِپ، آرنولد هاوزِ، گئورگ لوکاچ، و کارل مانهایم برای بحث های روشن فکری بنیان نهاد و این جلسات بعد از ظهر یکشنبه ها در آپارتمان او برگزار می شدند؛ در زمستان آن سال در خاطرات خود به موفقیت این گروه اشاره کرد.
یکی از شناخته شده ترین آثار او لیبرتوی اپرای قصر ریش آبی است. بالاژ آن را در ابتدا برای هم اتاقی اش زلتان کدای نوشته بود ولی باب آشنایی را با بلا بارتوک برای او باز کرد که آهنگساز نهایی اثر شد. این همکاری همچنین با سناریویی برای باله شاهزاده چوبی ادامه یافت.
با فروپاشی جمهوری کوتاه مدت مجارستان تحت رهبری بلا کون در ۱۹۱۹ او از مجارستان خارج شد و مدتی طولانی را در وین، آلمان و از ۱۹۳۳–۱۹۴۵ در اتحاد جماهیر شوروی گذراند.
بالاژ در وین تبدیل به نویسندهٔ پرکار نقد فیلم شد و اولین کتابش را با عنوان انسان مرئی[ ب] در ۱۹۲۴ نگاشت. این اثر پایه و اساس تئوری فیلم به عنوان یک زبان به حساب می آید که تأثیر عمیقی بر ایده ها و نظریه های سرگئی آیزنشتاین و وسیوالاد پودوفکین گذاشته است. [ ۱]
در ۱۹۳۱، او فیلمنامهٔ اپرای سه پولی را بر اساس نمایشنامه ای از برتولت برشت برای گئورگ ویلهلم پابست نگاشت. بالاژ همچنین در ۱۹۳۲ فیلمنامهٔ نور آبی[ پ] را با همکاری کارل مایر، فیلمنامه نویس اتریشی نوشت و در کارگردانی آن نیز با لنی ریفنشتال همکاری کرد. بعداً ریفنشتال نام هر دو را از عوامل فیلم به علت یهودی بودن حذف کرد.
او که در ۱۹۳۱ پیش تر به حزب کمونیست آلمان پیوسته بود، در پاییز آن سال به دعوت فیلمسازان اتحاد جماهیر شوروی، به مسکو سفر کرد تا در کالج فیلم سخنرانی کند و فیلمی نیز دربارهٔ جمهوری شورایی مجارستان به سفارش بلا کون بسازد که او از این کار طفره رفت. سال بعد او و همسرش در مسکو مستقر شدند. فیلم او با عنوان تیسا می سوزد در دهه ۳۰ بدون اکران ساخته شد. او از سال ۱۹۳۸ به عضویت مجله مجاری - زبان صدای نو[ ت] در مسکو درآمد و در ستون دائمی نامه هایی از راه دور قلم زد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبلا بالاژ در یک خانوادهٔ یهودی به دنیا آمد. خانوادهٔ او در سال ۱۹۰۲ به بوداپست مهاجرت کردند و او تحصیلاتش را در رشتهٔ ادبیات مجاری و آلمانی در دانشگاه اوتووش لوراند در بوداپست به پایان رساند.
او در پاییز ۱۹۱۵ محفلی را با نام حلقه یکشنبه[ الف] ، به همراه لایوش فولِپ، آرنولد هاوزِ، گئورگ لوکاچ، و کارل مانهایم برای بحث های روشن فکری بنیان نهاد و این جلسات بعد از ظهر یکشنبه ها در آپارتمان او برگزار می شدند؛ در زمستان آن سال در خاطرات خود به موفقیت این گروه اشاره کرد.
یکی از شناخته شده ترین آثار او لیبرتوی اپرای قصر ریش آبی است. بالاژ آن را در ابتدا برای هم اتاقی اش زلتان کدای نوشته بود ولی باب آشنایی را با بلا بارتوک برای او باز کرد که آهنگساز نهایی اثر شد. این همکاری همچنین با سناریویی برای باله شاهزاده چوبی ادامه یافت.
با فروپاشی جمهوری کوتاه مدت مجارستان تحت رهبری بلا کون در ۱۹۱۹ او از مجارستان خارج شد و مدتی طولانی را در وین، آلمان و از ۱۹۳۳–۱۹۴۵ در اتحاد جماهیر شوروی گذراند.
بالاژ در وین تبدیل به نویسندهٔ پرکار نقد فیلم شد و اولین کتابش را با عنوان انسان مرئی[ ب] در ۱۹۲۴ نگاشت. این اثر پایه و اساس تئوری فیلم به عنوان یک زبان به حساب می آید که تأثیر عمیقی بر ایده ها و نظریه های سرگئی آیزنشتاین و وسیوالاد پودوفکین گذاشته است. [ ۱]
در ۱۹۳۱، او فیلمنامهٔ اپرای سه پولی را بر اساس نمایشنامه ای از برتولت برشت برای گئورگ ویلهلم پابست نگاشت. بالاژ همچنین در ۱۹۳۲ فیلمنامهٔ نور آبی[ پ] را با همکاری کارل مایر، فیلمنامه نویس اتریشی نوشت و در کارگردانی آن نیز با لنی ریفنشتال همکاری کرد. بعداً ریفنشتال نام هر دو را از عوامل فیلم به علت یهودی بودن حذف کرد.
او که در ۱۹۳۱ پیش تر به حزب کمونیست آلمان پیوسته بود، در پاییز آن سال به دعوت فیلمسازان اتحاد جماهیر شوروی، به مسکو سفر کرد تا در کالج فیلم سخنرانی کند و فیلمی نیز دربارهٔ جمهوری شورایی مجارستان به سفارش بلا کون بسازد که او از این کار طفره رفت. سال بعد او و همسرش در مسکو مستقر شدند. فیلم او با عنوان تیسا می سوزد در دهه ۳۰ بدون اکران ساخته شد. او از سال ۱۹۳۸ به عضویت مجله مجاری - زبان صدای نو[ ت] در مسکو درآمد و در ستون دائمی نامه هایی از راه دور قلم زد.
wiki: بلا بالاژ