بنی مزید

لغت نامه دهخدا

بنی مزید. [ ب َ م َ ] ( اِخ ) از قبایل بنی اسد که پس از هجرت از عربستان در حوالی قادسیه در ساحل یسار دجله ساکن شدند و از سال 403 تا 545 هَ. ق. در حله حکومت کرده اند. اولین کس از این سلسله سندالدوله علی الاول ( 403 هَ. ق. ) و آخرین آنها علی الثانی ( 540 - 545 هَ. ق. ) است که بدست اتابکان زنگی منقرض گردیدند. ( از طبقات السلاطین صص 107 - 108 ).

فرهنگ فارسی

از قبایل بنی اسد که پس از هجرت از عربستان در حوالی قادسیه در ساحل یسا دجله ساکن شدند و از سال ۴٠۳ تا ۵۴۵ در حله حکومت کرده اند اولین کسی از این سلسله سند الدوله علی الاول و آخرین آنها علی الثانی است که بدست اتابکان زنگی منقرض گردیدند ٠

دانشنامه آزاد فارسی

بَنی مَزید
سلسله ای (حک: ۴۰۳ـ۵۴۵ق) از امرای شیعۀ عرب از قبیلۀ بنی اسد. بنی مَزید پس از ترک حجاز، در اطراف قادسیّه در کناره های چپ رودخانۀ دجله ساکن شدند. در زمان حکومت معزالدّولۀ دیلمی مناطق میان هیت و کوفه به تصرف آنان درآمد. ابوالحسن علی در ۳۸۷ق برضد آل بویه شورید ولی زود اطاعت آنان را پذیرفت و مجدداًً در ۴۰۳ق قیام کرد و امیر دیلمی را وادار کرد تا حکومت او را به رسمیت بشناسد. به این ترتیب، دولت بنی مزید تأسیس شد. صَدَقه اول، چهارمین حکمران بنی مَزید که «پادشاه عرب» خوانده می شد، نفوذ بسیاری یافت و واسط و بصره را فتح کرد و در ۴۹۵ق، حُلّه را در کنار رود فرات ساخت و در ۵۰۰ق امیر تَکْریت را به اطاعت خود درآورد و سرانجام سال بعد در جنگ با سلطان سلجوقی به قتل رسید. در ۵۵۸ق مُسْتَنْجِد، خلیفۀ عباسی، فرمان داد که قبیلۀ بنی اسد از عراق طرد شود. از این رو، ۴ هزار تن از افراد این قبیله کشته شدند و بقیه، سرزمین های اطراف رود فرات را ترک گفتند.

پیشنهاد کاربران

بپرس