بهترین سال های زندگی ما ( به انگلیسی: The Best Years of Our Lives ) فیلمی درام به کارگردانی ویلیام وایلر محصول سال ۱۹۴۶ کشور ایالات متحدهٔ آمریکا است.
فیلمنامهٔ این فیلم سیاه و سفید را رابرت ای شروود بر اساس کتابی به همین اثر مک کینلی کانتر نوشته است. این فیلم ( که هنگام تولید با نام های «دوباره در خانه» و «افتخاری برای من» هم خوانده می شد ) مثل تعداد دیگری از فیلم های ویلیام وایلر، برای تعریف قصهٔ خود از یک زمان طولانی بهره گرفته است.
سه سرباز وظیفهٔ آمریکایی به نام های آل ( فردریک مارچ ) ، فرد ( دینا اندروز ) و هومر ( هارولد راسل ) ، پس از پایان جنگ جهانی دوم از جبهه ژاپن به شهر زادگاهشان بون بازمی گردند تا زندگی جدیدی را آغاز کنند. . .
شاید بهترین کار وایلر و از پرآوازه ترین ملودرام های جنگی تاریخ سینما. با سبک بصری خاص وایلر در استفاده از عمق میدان و نماهای بلند، که به لطف استاد فیلم برداری آن سال ها، تولند، به دست می آید. این جا شخصیت پردازی ها و پرورش رابطه ها ( به خصوص رابطه اندروز ـ رایت ) بسیار دیدنی است راسل، در نقش معلول از جنگ برگشته با دست هایی مثل قلاب، در نخستین حضورش جلوی دوربین، می درخشد.
انتخاب هارولد راسل ( بازیگری غیرحرفه ای، که دستش را هم واقعاً در جنگ جهانی دوم از دست داده بود ) برای ایفای یکی از نقش های اصلی، البته محدودیت هایی برای فیلم به وجود آورده. اما واقعی و ملموس بودن شخصیتش، از قضا، جنبه ای مستند به کار داده و به یکی از کارت های برندهٔ فیلم تبدیل شده است.
بیلی وایلدر کارگردان مشهور اتریشی - آمریکایی درباره ی بهترین سال های زندگی ما گفته است : «تا به حال پیش نیامده بود ، که فیلمی شروع شود و بعد از گذشت تنها سه دقیقه از فیلم خود را محو اشک هایم بیابم و تا بیش از دو ساعت بعد از فیلم، به اشک ریختن ادامه و ادامه دهم و فیلمی که مرا اینطور دگرگونه کرد ، بهترین سال های زندگی ما بود و سکانس آغازین آن، همان لحظه ای که آن مرد، بدون دستانش به خانه برمی گردد و پشت به دوربین می ایستد و خانواده ش به سمتش می آیند. من از دست رفتم و نابود شدم. باورم کنید، من آدمی نیستم که به راحتی تحت تاثیر قرار بگیرم. {مکث} من به هملت خندیده ام. »[ ۱]
• میرنا لوی در نقش میلی استفنسن
• فردریک مارچ در فیلم نقش آل استفنسن
• دانا اندروز در نقش فرد دری
• ترزا رایت در نقش پکی استفنسن
• ویرجینیا میو در نقش مری دری
• هارولد راسل در نقش هومر پاریش
• کتی اودانل در نقش ویلما کامرون
• هوگی کارمایکل در نقش عمو بوچ
• گلادیس جرج در نقش هورتنس دری
• رومن بونن در نقش پت دری
• ری کالینز در نقش آقای میلتن
• مینا گامبل در نقش خانم پاریش
• ارل هاجینز
• هال کی. داسون
• ادوارد اِرل
• بیلی اِنگِل
• لستر دُر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیلمنامهٔ این فیلم سیاه و سفید را رابرت ای شروود بر اساس کتابی به همین اثر مک کینلی کانتر نوشته است. این فیلم ( که هنگام تولید با نام های «دوباره در خانه» و «افتخاری برای من» هم خوانده می شد ) مثل تعداد دیگری از فیلم های ویلیام وایلر، برای تعریف قصهٔ خود از یک زمان طولانی بهره گرفته است.
سه سرباز وظیفهٔ آمریکایی به نام های آل ( فردریک مارچ ) ، فرد ( دینا اندروز ) و هومر ( هارولد راسل ) ، پس از پایان جنگ جهانی دوم از جبهه ژاپن به شهر زادگاهشان بون بازمی گردند تا زندگی جدیدی را آغاز کنند. . .
شاید بهترین کار وایلر و از پرآوازه ترین ملودرام های جنگی تاریخ سینما. با سبک بصری خاص وایلر در استفاده از عمق میدان و نماهای بلند، که به لطف استاد فیلم برداری آن سال ها، تولند، به دست می آید. این جا شخصیت پردازی ها و پرورش رابطه ها ( به خصوص رابطه اندروز ـ رایت ) بسیار دیدنی است راسل، در نقش معلول از جنگ برگشته با دست هایی مثل قلاب، در نخستین حضورش جلوی دوربین، می درخشد.
انتخاب هارولد راسل ( بازیگری غیرحرفه ای، که دستش را هم واقعاً در جنگ جهانی دوم از دست داده بود ) برای ایفای یکی از نقش های اصلی، البته محدودیت هایی برای فیلم به وجود آورده. اما واقعی و ملموس بودن شخصیتش، از قضا، جنبه ای مستند به کار داده و به یکی از کارت های برندهٔ فیلم تبدیل شده است.
بیلی وایلدر کارگردان مشهور اتریشی - آمریکایی درباره ی بهترین سال های زندگی ما گفته است : «تا به حال پیش نیامده بود ، که فیلمی شروع شود و بعد از گذشت تنها سه دقیقه از فیلم خود را محو اشک هایم بیابم و تا بیش از دو ساعت بعد از فیلم، به اشک ریختن ادامه و ادامه دهم و فیلمی که مرا اینطور دگرگونه کرد ، بهترین سال های زندگی ما بود و سکانس آغازین آن، همان لحظه ای که آن مرد، بدون دستانش به خانه برمی گردد و پشت به دوربین می ایستد و خانواده ش به سمتش می آیند. من از دست رفتم و نابود شدم. باورم کنید، من آدمی نیستم که به راحتی تحت تاثیر قرار بگیرم. {مکث} من به هملت خندیده ام. »[ ۱]
• میرنا لوی در نقش میلی استفنسن
• فردریک مارچ در فیلم نقش آل استفنسن
• دانا اندروز در نقش فرد دری
• ترزا رایت در نقش پکی استفنسن
• ویرجینیا میو در نقش مری دری
• هارولد راسل در نقش هومر پاریش
• کتی اودانل در نقش ویلما کامرون
• هوگی کارمایکل در نقش عمو بوچ
• گلادیس جرج در نقش هورتنس دری
• رومن بونن در نقش پت دری
• ری کالینز در نقش آقای میلتن
• مینا گامبل در نقش خانم پاریش
• ارل هاجینز
• هال کی. داسون
• ادوارد اِرل
• بیلی اِنگِل
• لستر دُر
wiki: بهترین سال های زندگی ما