بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰، ( به انگلیسی: Boeing 747 - 400 ) هواپیمای جت پهن پیکر مسافربری است که در فرایند توسعه، نسبت به سایر مدل های توسعه داده شده بوئینگ ۷۴۷ دارای بیشترین تغییرات می باشد، بگونه ای که تنها از چهار موتور و اسکلت پهن پیکر از مدل اولیه بوئینگ ۷۴۷ در آن استفاده شده است.
در بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ تغییرات تکنولوژیکی و ساختاری متعددی برای یک بدنه کارآمدتر، انجام شده است. از ویژگی های متمایز آن نسبت به قبل ۷۴۷ می توان به نصب بالک ۱٫۸ متری در انتهای بال ها، اضافه کردن کابین خلبان شیشه ای و بهینه کردن سوخت در موتورها اشاره کرد.
در این مدل همچنین طراحی داخلی کاملاً بروز شده است. این مدل دارای ظرفیت حداکثر ۶۶۰ مسافر ( در کلاس ۷۴۷–۴۰۰دی ) می باشد و می تواند بدون توقف، تا ۱۴٫۲۰۰ کیلومتر را با حداکثر ظرفیت بار طی نماید. نخستین سری از بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ در ۹ فوریه ۱۹۸۹ توسط شرکت نورت وست ایرلاینز به خدمت گرفته شد.
در ایران، هواپیمایی ماهان با در اختیار داشتن سه فروند از این مدل ( دو فروند فعال و یک فروند زمینگیر به دلیل مشکلات حقوقی ) تنها کاربر این هواپیما در ایران می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ تغییرات تکنولوژیکی و ساختاری متعددی برای یک بدنه کارآمدتر، انجام شده است. از ویژگی های متمایز آن نسبت به قبل ۷۴۷ می توان به نصب بالک ۱٫۸ متری در انتهای بال ها، اضافه کردن کابین خلبان شیشه ای و بهینه کردن سوخت در موتورها اشاره کرد.
در این مدل همچنین طراحی داخلی کاملاً بروز شده است. این مدل دارای ظرفیت حداکثر ۶۶۰ مسافر ( در کلاس ۷۴۷–۴۰۰دی ) می باشد و می تواند بدون توقف، تا ۱۴٫۲۰۰ کیلومتر را با حداکثر ظرفیت بار طی نماید. نخستین سری از بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ در ۹ فوریه ۱۹۸۹ توسط شرکت نورت وست ایرلاینز به خدمت گرفته شد.
در ایران، هواپیمایی ماهان با در اختیار داشتن سه فروند از این مدل ( دو فروند فعال و یک فروند زمینگیر به دلیل مشکلات حقوقی ) تنها کاربر این هواپیما در ایران می باشد.
wiki: بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰