بومره

لغت نامه دهخدا

بومره. [ م ُرْ رَ] ( اِخ ) کنیت ابلیس. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
وین گاوان را بسوی او خواندن
این است همیشه کار بومره.

ناصرخسرو.

بار که نهد در جهان خر کره را
درس که دهد پارسی بومره را.

مولوی.

رجوع به ابومره شود.

(مَ رَّ ) [ ع . ابومرة ] ( اِ. ) ابلیس ، شیطان .

ابلیس، شیطان، کنیۀ شیطان.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید