بی موسم

لغت نامه دهخدا

بی موسم. [ م َ / مُو س ِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + موسم عربی ) خارج از فصل و بی هنگام و بی موقع. غیرفصل. ( ناظم الاطباء ). رجوع به موسم شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس