بیابان ها و درختچه زارهای خشک ( به انگلیسی: Deserts and xeric shrublands ) ، یکی از زیست بوم های کرهٔ زمین است که در اثر وجود مقدار کمی از رطوبت در این مناطق به وجود می آید. مناطق خشک بیابانی شامل مناطق زیستی ( به انگلیسی: Ecoregion ) گوناگونی هستند. بیابان ها و بوته زارها با پوشش دادن ۱۹٪ از سطح زمین، بزرگ ترین زیست بوم کرهٔ زمین را تشکیل می دهند. در این نواحی سالیانه ۲۵۰ میلیمتر به جز در حاشیه اطراف آن باران می بارد. به طور کلی تبخیر در این مناطق طبیعی بیش از میزان بارندگی است. دما نیز در این نواحی گوناگون است. بسیاری از بیابان ها، مانند صحرای بزرگ آفریقا، در طول سال گرم هستند، اما بیابان هایی مانند بیابان گبی در شرق آسیا وجود دارند که در زمستان کاملاً سرد هستند.
شدت دما ویژگی بیشتر بیابان ها است. دمای بالای روز جای خود را به شب های سرد می دهد زیرا هیچ عایقی از رطوبت و پوشش ابرها وجود ندارد. گوناگونی شرایط آب وهوایی، هرچند کاملاً سخت به نظر می رسد، اما مجموعه ای غنی از زیستگاه های طبیعی را پشتیبانی می کند. بسیاری از این زیستگاه ها ماهیتی زودگذر دارند و نشان دهندهٔ کمبود و فصلی بودن آب موجود هستند. درختچه ها و گیاهان ساقه دار چوبی ویژگی پوشش گیاهی در این مناطق هستند. مهم تر از همه، این گیاهان برای به حداقل رساندن اتلاف آب تکامل یافته اند. گوناگونی زیستی جانوران به همان اندازه سازگار و کاملاً گوناگون است.
بیابانی شدن یا بیابان زایی نوعی از تخریب زمین است که در آن منطقه ای با زمین های تقریباً خشک، به طور فزاینده ای خشک و غیرقابل کشت می شود، معمولاً چنین منطقه ای آب، پوشش گیاهی و حیات وحش خود را از دست می دهد. عوامل گوناگونی مانند تغییر اقلیم و فعالیت های انسانی در این باره مؤثرند. بیابان زایی یکی از مسائل قابل ملاحظهٔ بوم شناسی و زیست محیطی در جهان است.
تعریف و مشخصات مناطق خشک در روشهای مختلف طبقه بندی اقلیمی تا حدودی تفاوت می کند. اما بنا به یک تعریف کلی، در این مناطق، تبخیر و تعرق بیشتر از نزولات جوی ( جو زمین ) ، است. به بیان دیگر از دیدگاه آب شناسی در این محیط ها بیلان آب منفی است چرا که به واسطه درجه حرارت بالا و خشکی هوا تبخیر و تعرق از سطح خاک و گیاه از بارندگی فزونی می گیرد. به دلیل کمی بارندگی، پوشش گیاهی در این مناطق فقیر و پراکنده است و حیات وحش و گیاهان بستگی نزدیکی به وجود منابع کوچک و بزرگ آب دارد بارندگیها در این مناطق بسیار نامنظم و بعضاً با شدت زیاد می بارد که عمدتاً به دلیل نبود پوشش گیاهی کافی و اقدامات مدیریتی آبخیز، باعث وقوع سیلابهای مخربی می گردد و حتی در مجاورت دریاها و مناطق مرطوب نیز وجود دارند. برآورد می شود که در دنیا بر ۲۹۵ میلیون هکتار بیابانهای ساحلی وجود دارد. بیابانهای ساحلی در مجاورت خلیج فارس و دریای عمان نمونه ای از آنهاست. مهم ترین خصوصیات مناطق خشک را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشدت دما ویژگی بیشتر بیابان ها است. دمای بالای روز جای خود را به شب های سرد می دهد زیرا هیچ عایقی از رطوبت و پوشش ابرها وجود ندارد. گوناگونی شرایط آب وهوایی، هرچند کاملاً سخت به نظر می رسد، اما مجموعه ای غنی از زیستگاه های طبیعی را پشتیبانی می کند. بسیاری از این زیستگاه ها ماهیتی زودگذر دارند و نشان دهندهٔ کمبود و فصلی بودن آب موجود هستند. درختچه ها و گیاهان ساقه دار چوبی ویژگی پوشش گیاهی در این مناطق هستند. مهم تر از همه، این گیاهان برای به حداقل رساندن اتلاف آب تکامل یافته اند. گوناگونی زیستی جانوران به همان اندازه سازگار و کاملاً گوناگون است.
بیابانی شدن یا بیابان زایی نوعی از تخریب زمین است که در آن منطقه ای با زمین های تقریباً خشک، به طور فزاینده ای خشک و غیرقابل کشت می شود، معمولاً چنین منطقه ای آب، پوشش گیاهی و حیات وحش خود را از دست می دهد. عوامل گوناگونی مانند تغییر اقلیم و فعالیت های انسانی در این باره مؤثرند. بیابان زایی یکی از مسائل قابل ملاحظهٔ بوم شناسی و زیست محیطی در جهان است.
تعریف و مشخصات مناطق خشک در روشهای مختلف طبقه بندی اقلیمی تا حدودی تفاوت می کند. اما بنا به یک تعریف کلی، در این مناطق، تبخیر و تعرق بیشتر از نزولات جوی ( جو زمین ) ، است. به بیان دیگر از دیدگاه آب شناسی در این محیط ها بیلان آب منفی است چرا که به واسطه درجه حرارت بالا و خشکی هوا تبخیر و تعرق از سطح خاک و گیاه از بارندگی فزونی می گیرد. به دلیل کمی بارندگی، پوشش گیاهی در این مناطق فقیر و پراکنده است و حیات وحش و گیاهان بستگی نزدیکی به وجود منابع کوچک و بزرگ آب دارد بارندگیها در این مناطق بسیار نامنظم و بعضاً با شدت زیاد می بارد که عمدتاً به دلیل نبود پوشش گیاهی کافی و اقدامات مدیریتی آبخیز، باعث وقوع سیلابهای مخربی می گردد و حتی در مجاورت دریاها و مناطق مرطوب نیز وجود دارند. برآورد می شود که در دنیا بر ۲۹۵ میلیون هکتار بیابانهای ساحلی وجود دارد. بیابانهای ساحلی در مجاورت خلیج فارس و دریای عمان نمونه ای از آنهاست. مهم ترین خصوصیات مناطق خشک را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
