بیهوده خواری

لغت نامه دهخدا

بیهوده خواری. [ دَ / دِ خوا / خا ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت و صفت بیهوده خوار. کنایه از اسراف وخرج بیجا کردن. ( ناظم الاطباء ). اسراف و ولخرجی و هرزه خرجی. تبذیر. باددستی. ( ناظم الاطباء ) :
چنان نیز یکسر مپرداز گنج
که آیی ز بیهوده خواری برنج.
نظامی.
|| اوباشی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت و صفت بیهوده خوار . کنایه از اسراف و خرج بیجا کردن . اسراف و ولخرجی و هرزه خرجی . تبذیر . باد دستی .

پیشنهاد کاربران

بپرس