ترابری عمومی ( به انگلیسی: Public transport یا transit ) سامانه ای از ترابری برای مسافران به صورت جمعی است که برای عموم جامعه در دسترس است و معمولاً بر پایه یک برنامه زمانی مشخص و در یک مسیر مشخص کار می کند، و برای هر سفر یک هزینه ثابت دریافت می کند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] برخی از نمونه های ترابری عمومی عبارتند از: اتوبوس های شهری، اتوبوس های ترولی، تراموا ( یا ریل سبک ) ، مترو، و قایق های فرابر. ترابری عمومی میان شهری در سلطه شرکت های هواپیمایی، اتوبوس های بین شهری و راه آهن میان شهری است. در بسیاری از نقاط جهان شبکه های ریلی تندرو در حال توسعه و گسترش هستند.
بیشتر سامانه های ترابری عمومی در امتداد مسیرهای ثابت با نقاط سوار یا پیاده شدن مشخص و با یک جدول زمانی از پیش تنظیم شده کار می کنند. [ ۴] تاکسی های اشتراکی ( غیر دربست ) در بسیاری از نقاط جهان بر اساس تقاضای موجود خدمات ارائه می دهند که ممکن است در جابجایی مسافر با سرویس های ترابری عمومی رقابت کرده یا مکمل آن ها باشند. Paratransit گاهی در مناطق کم تقاضا و برای افرادی که نیاز به خدمات درب منزل دارند ( برای مثال معلولین ) ، مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۵]
سامانه های ترابری عمومی شهری در آسیا، آمریکای شمالی و اروپا کاملاً باهم متفاوت است. در آسیا، سامانه های ترابری عمومی بیشتر توسط شرکت های خصوصی و سهامی عام اداره می شود. [ ۶] [ ۷] در آمریکای شمالی، مسئولان شهرداری معمولاً عملیات ترانزیت گسترده را انجام می دهند. در اروپا، هر دو شرکت های دولتی و خصوصی بیشتر سامانه های ترابری گسترده را کنترل می کنند. ترابری عمومی می تواند سود محور بوده و بر اساس مسافت پیموده شده هزینه آن محاسبه و دریافت شود یا اینکه توسط یارانه های دولتی حمایت شده و دارای یک نرخ ثابت باشد. خدمات ترابری عمومی می توانند به دلیل داشتن شمار مسافر بسیار یا نرخ کرایه بالا کاملاً سودآور باشند، یا می توانند از درآمد مالیاتی محلی یا ملی یارانه دریافت کنند و تنظیم شوند. در برخی از شهرها و شهرک ها سرویس های کاملاً رایگان نیز وجود دارد.
انجمن بین المللی ترابری عمومی ( UITP ) شبکه ای بین المللی برای مقامات و اپراتورهای ترابری عمومی، سیاست گذارها، موسسات علمی و صنعتی تأمین و خدمات ترابری عمومی است.
هفت معیار مختلف، قابلیت به کارگیری گونه های مختلف ترابری عمومی و جذابیت کلی آن را اندازه گیری می کنند. این معیارها عبارتند از: سرعت، راحتی، ایمنی، هزینه، مجاورت، به موقع بودن و مستقیم بودن. [ ۸] سرعت از کل زمان سفر از جمله نقل و انتقالات محاسبه می شود. مجاورت به معنای این است که مسافران پیش از اینکه مسیر ترابری عمومی سفر خود را آغاز کنند باید چقدر مسافت را طی کنند و چقدر آن ها را به مقصد مورد نظر خود نزدیک می کند. به موقع بودن، زمانی است که باید منتظر وسیله نقلیه بود. مستقیم بودن ( Directness ) میزان انحراف از مسیر اصلی در طی سفر را اندازه گیری می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیشتر سامانه های ترابری عمومی در امتداد مسیرهای ثابت با نقاط سوار یا پیاده شدن مشخص و با یک جدول زمانی از پیش تنظیم شده کار می کنند. [ ۴] تاکسی های اشتراکی ( غیر دربست ) در بسیاری از نقاط جهان بر اساس تقاضای موجود خدمات ارائه می دهند که ممکن است در جابجایی مسافر با سرویس های ترابری عمومی رقابت کرده یا مکمل آن ها باشند. Paratransit گاهی در مناطق کم تقاضا و برای افرادی که نیاز به خدمات درب منزل دارند ( برای مثال معلولین ) ، مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۵]
سامانه های ترابری عمومی شهری در آسیا، آمریکای شمالی و اروپا کاملاً باهم متفاوت است. در آسیا، سامانه های ترابری عمومی بیشتر توسط شرکت های خصوصی و سهامی عام اداره می شود. [ ۶] [ ۷] در آمریکای شمالی، مسئولان شهرداری معمولاً عملیات ترانزیت گسترده را انجام می دهند. در اروپا، هر دو شرکت های دولتی و خصوصی بیشتر سامانه های ترابری گسترده را کنترل می کنند. ترابری عمومی می تواند سود محور بوده و بر اساس مسافت پیموده شده هزینه آن محاسبه و دریافت شود یا اینکه توسط یارانه های دولتی حمایت شده و دارای یک نرخ ثابت باشد. خدمات ترابری عمومی می توانند به دلیل داشتن شمار مسافر بسیار یا نرخ کرایه بالا کاملاً سودآور باشند، یا می توانند از درآمد مالیاتی محلی یا ملی یارانه دریافت کنند و تنظیم شوند. در برخی از شهرها و شهرک ها سرویس های کاملاً رایگان نیز وجود دارد.
انجمن بین المللی ترابری عمومی ( UITP ) شبکه ای بین المللی برای مقامات و اپراتورهای ترابری عمومی، سیاست گذارها، موسسات علمی و صنعتی تأمین و خدمات ترابری عمومی است.
هفت معیار مختلف، قابلیت به کارگیری گونه های مختلف ترابری عمومی و جذابیت کلی آن را اندازه گیری می کنند. این معیارها عبارتند از: سرعت، راحتی، ایمنی، هزینه، مجاورت، به موقع بودن و مستقیم بودن. [ ۸] سرعت از کل زمان سفر از جمله نقل و انتقالات محاسبه می شود. مجاورت به معنای این است که مسافران پیش از اینکه مسیر ترابری عمومی سفر خود را آغاز کنند باید چقدر مسافت را طی کنند و چقدر آن ها را به مقصد مورد نظر خود نزدیک می کند. به موقع بودن، زمانی است که باید منتظر وسیله نقلیه بود. مستقیم بودن ( Directness ) میزان انحراف از مسیر اصلی در طی سفر را اندازه گیری می کند.
wiki: ترابری عمومی