ترایود

ترایود ( به انگلیسی: Triode ) ترایود یا تریود یک لامپ خلاء تقویت کننده است که شامل ۳ الکترود که توسط یک پوشش شیشه ای در خلاء احاطه شده است، می شود. یک فیلامان حرارتی ( کاتد ) ، یک شبکه یا grid و یک صفحه آند. ترایود در سال ۱۹۰۶ توسط لی د فارست به وسیله اضافه کردن پایه گرید به لامپ فلمینگ Fleming tube اختراع شد. ترایود اولین ابزار تقویت کننده الکترونیکی بود و جد دیگر لامپ های خلاء مانند تترود و پنتود حساب می شود. این اختراع پایه عصر الکترونیک بود و تقویت رادیویی و تلفن از راه دور را ممکن ساخت. ترایود به طور فراگیری به عنوان ابزار الکترونیکی در رادیوها و تلویزیون ها استفاده می شد تا در سال ۱۹۷۰ ترانزیستور جایگزین آن شد. امروزه ترایود جایگاهش را در تقویت کننده های توان بالای RF در فرستنده های رادیویی و ایستگاه های RF صنعتی حفظ کرده است. ریشه نام ترایود از کلمه یونانی triodos می باشد، tri به معنی سه و hodos به معنی راه و جاده است که در اصل به مکانی گفته می شده که دارای سه راه ورود و خروج بوده است.
ترایودها در واقع لامپ خلاءی هستند که یک الکترود میان کاتد و آند آن اضافه شده که اصولاً به صورت یک مشبکه فلزی است و به همین جهت شبکه فرمان یا شبکه کنترل خوانده می شود. اگر به این االکترود قطب منفی وصل شود جریان را کاهش و اگر قطب مثبت متصل شود جریان الکتریکی عبوری بین کاتد و آند، افزایش میابد و بدین صورت جریان الکتریکی میان کاتد و آند که به اختصار جریان آند خوانده می شود، کنترل می گردد.