ترنجه

لغت نامه دهخدا

( ترنجة ) ترنجة. [ ت ُ رُ ج َ ] ( ع اِ ) تُرُنج. معرب از ترنج فارسی است. ( منتهی الارب ). یک دانه ترنج. ( ناظم الاطباء ). || و در ترجمه صیدنه بصورت ترنجه و بمعنی بادرنگبویه آمده است و مؤلف گوید آنرا مفرحةالقلب گویند رجوع به ترجمه صیدنه و بادرنگبویه و بادرنجبویه و ترنجان شود.

ترنجة. [ ت َ رُ ج َ ] ( اِخ ) شهرکی است میانه آمل و ساری از نواحی طبرستان. ( مرآة البلدان ج 1 ص 426 ) ( مراصد الاطلاع ) ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس