تلینگیت

تلینگیت؛ همچنین به املای تلینکیت؛ روسی: Тлинкиты مردمان بومی ساحل شمال غربی آمریکای شمالی هستند. [ ۲]
زبان آنها زبان لینکیت ( تلفظ شده ) [ ۳] که به معنای «مردم جزر و مد» است. [ ۴] نام روسی Koloshi ( از یک اصطلاح زبان آلوتیق برای رشته لب آویز که توسط زنان استفاده می شده است ) یا آلمانی نام Koulischen ممکن است با اشاره به مردم در ادبیات تاریخی قدیمی تر، مانند نقشهٔ آمریکای روسیه توسط گریگوری شلیخوف در سال ۱۷۹۶ مواجه شویم. [ ۵]
برخلاف بسیاری از جوامع گوناگون که بر پایهٔ پدرسالاری عمل می کند، جامعهٔ تلینگیت بر اساس مادر سالاری می گردد. بدین معنی که در این سیستم خویشاوندی نوزادان از طرف طایفهٔ مادر به هم منسوب می شوند. دارایی و مسئولیت های اجتماعی یا فامیلی از مادر به ارث برده می شود. [ ۶] فرهنگ و جامعه آنها در جنگلهای بارانی معتدل جنوب شرقی سواحل آلاسکا و مجمع الجزایر اسکندر واقع در غرب اقیانوس آرام ایجاد و پرورش یافته است. مردم تلینگیت فرهنگ پیچیده شکارچی - گردآورنده را بر اساس یکنوع مدیریت تقریباً بی تحرک مراکز ماهیگیری حفظ کرده اند. [ ۷] یک گروه ساکن در اراضی داخلی، معروف به تلینگیت زمینی، در بخش شمال غربی استان بریتیش کلمبیا و منطقه جنوبی یوکان در کانادا ساکن هستند.
از لحاظ تاریخی، بزرگترین منطقه ای که مردم تلینگیت در آن ساکن بودند، از کانال پورتلند در امتداد مرز فعلی بین آلاسکا و بریتیش کلمبیا، درست از شمال تا ساحل جنوب شرقی دلتای کاپر ریور ( رودخانه مس ) در آلاسکا ادامه دارد. [ ۸] تلینگیت تقریباً تمام مجمع الجزایر الکساندر را ساکن بودند، به جز جنوبی ترین انتهای جزیره پرنس ولز و اطراف آن، که مردم کایگانی هایدا درست قبل از اولین برخورد با کاشفان اروپایی به آنجا نقل مکان کرد.
یرای ورود به داخل قلمروی یوکان باید از یکی از سه گذرگاه کوهستانی که به طور کلی قبایل تلینگیت ساحلی آنها را تحت نظر داشتند باید عبور کرد. آنها به سه قبیله تقسیم شدند: چیلکات تلینگیت ( Jilḵáat Ḵwáan ) در امتداد رودخانه چیلکات و در شبه جزیره چیلکات، چیلکوت تلینگیت ( Jilḵoot Ḵwáan ) و تاکو تلینگیت ( Tʼaaḵu Ḵwáan: ) در کنار رودخانه تاکو مستقر بودند.
کوه ها و رودخانه های این نواحی اثرهای زیادی در فرهنک و روش زندگی قبایل تلینگیت «ساکن در خشکی» داشته است. آنان در مناطقی که در امتداد رودخانه های بزرگی که از درون کوه های ساحلی و کوه های سنت الیاس، َبه درون اقیانوس آرام می ریزند زندگی می کردند. رودخانه هائی مانند اَلسِک، چتچینچانی، رودخانهٔ تاکو، چیلکت، و استیکین رودخانه هائی هستند که مورد استفادهٔ قبایل خشکی نشین تیلینگیت قرار می گرفتند. با سفرهای منظم به بالای این رودخانه ها، تلینگیت ها شبکه های تجاری گسترده ای با قبایل آتاباسکی زبان در داخل کشور ایجاد کردند و معمولاً با آنها ازدواج می کردند. از این سفر و تجارت منظم، تعداد کمی از جمعیت نسبتاً بزرگ تلینگیت در اطراف دریاچه های آتلین، تسلین و تاگیش ساکن شدند که مصدر آن ها از مناطق نزدیک به سرچشمهٔ رودخانه تاکو می ریزد.

تِلینْگیت (Tlingit)
قومی از سرخ پوستان امریکا. این قوم در سواحل غربی جنوب آلاسکا و شمال استان بریتیش کلمبیا در کانادا زندگی می کنند و شمارشان به حدود ۱۴هزار نفر (۱۹۹۰) می رسد. شهرت تلینگیت ها بر بَلَم های خاص آن ها، مراسم پوتلاچ، که در آن غذاها و هدایای مختلف میان مهمانان توزیع می شود تا برای میزبان ایجاد آبرو و حیثیت شود و نیز به مناسبت ستون های چوبی حکاکی شده و نمادهای توتمی یشان که بر ستیغ آن ها نشانه های خانوادگی کارگذاشته اند و جانورانی چون کلاغ، نهنگ، هشت پا (اختاپوس)، سگ آبی، خرس، گرگ و پرندۀ صاعقۀ اسطوره ای را می نمایانند، استوار است. زبان تلینگیت ها به شاخۀ نا ـ دِنِه در خانوادۀ زبانی اَتابَسکایی تعلق دارد. تلینگیت ها مادرتبارند و جامعۀ آنان از دیرباز از چندین طایفه تشکیل شده است که به یکی از دو شاخه یا دو نیمگان درون قبیله تعلق دارند. ماهی قزل آلا، که با زوبین، تور و تله صید می شود، منبع اصلی غذایی تلینگیت ها است، اگرچه برخی از آن ها معاش خود را از طریق شکار پستانداران دریایی نیز تأمین می کنند. تلینگیت ها در زمستان در خانه های دایمی بزرگ چوبی به سر می برند و در تابستان پراکنده می شوند و به ماهی گیری و شکار روی می آورند. اینان هزاران سال است که در محل کنونی زندگی می کنند. بیشتر آنان مسیحی شده اند اما مراسم سنتی خود را، عمدتاً برای نمایش دادن به جهانگردان، هنوز اجرا می کنند. تعداد اندکی از افراد بومی هنوز به زبان تلینگیت سخن می گویند.