جان اوبار

لغت نامه دهخدا

جان اوبار. [ اَ / اُو ] ( نف مرکب ) جان اوبارنده. جان فروبرنده. بلعکننده جان.

( صفت ) بلع کنند. جان جانگیر زهرجان اوبار.

(اَ یا اُ ) (ص فا. ) بلع کنندة جان ، جان گیر.

نابودکنندۀ جان، جان ستان.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید