جان راسکین ( ۱۸۱۹ فوریه ۸–۱۹۰۰ ژانویه ۲۰ ) منتقد هنر انگلیس در دوران ویکتوریا و نیز حامی هنر، طراح ونقاش، یک متفکر اجتماعی برجسته و نیکوکار بود. او در موضوعات متنوعی مانند زمین شناسی، معماری، اسطوره شناسی، پرنده شناسی، ادبیات، آموزش و پرورش، گیاه شناسی و اقتصاد سیاسی نوشته است. سبک نوشتن او و فرم های ادبی نوشته هایش به همان اندازه متنوع بودند. توصیفات ظریف هنر در نوشته های اولیه اش بعدها جایگزین گفتگویی ساده برای تأثیر بیشتر افکارش شد. او در تمام نوشته های خود بر ارتباط بین طبیعت، هنر و جامعه تأکید کرد. او همچنین طرح و نقاشی های دقیقی از سنگ ها، گیاهان، پرندگان، مناظر، و ساختارها و تزئینات معماری کشیده است.
او در نیمه دوم قرن ۱۹ و تا جنگ جهانی اول بسیار با نفوذ بود. پس از یک دوره کاهش نسبی، شهرت او به طور پیوسته از سال ۱۹۶۰ با انتشار مطالعات علمی متعدد بهبود یافت.
در ابتدا راسکین با توجه ای گسترده در کتاب نقاشان مدرن به دفاع از آثار ویلیام ترنر می پردازد و با بسط استدلال های آن نتیجه می گیرد که نقش هنرمند صداقت در بیان طبیعت است. از دهه ۱۸۵۰ او با نفوذ خود به دفاع از افراد انجمن برادری پیشارافائلی می پردازد. سپس به صورت فزاینده ای بر مسائل اجتماعی و سیاسی تمرکز کرد. راسکین در سال ۱۸۶۹ اولین استاد هنرهای زیبای دانشگاه آکسفورد شد؛ جایی که خودش مدرسه طراحی راسکین را تأسیس کرد. در سال ۱۸۷۱ شروع به نوشتن نامه هایی ماهانه به کارگران بریتانیا کرد. در این دوره از زندگی خود ایدئولوژی جامعه ایده آل خود را توسعه داد. در نتیجه این فعالیت ها مؤسسه سنت جورج تأسیس شد.
وی که در خانواده ای ثروتمند زاده شده بود، پس از مرگ پدرش تمام ثروت او را وقف فعالیت های خیریه، موزه و فعالیت های فرهنگی کرد و خود به نویسندگی اشتغال یافت. تمام آثار وی دارای رنگ و لعاب اخلاقی اند. [ ۱]
معروفترین اثر راسکین کتاب هفت مشعل معماری است که در سال ۱۸۴۸ انتشار یافت. وی در این کتاب سخن از معماری می گوید و معتقد است معماری دارای هفت مشعل به قرار زیر است: حقیقت، ایثار، قدرت، زیبایی، زندگی، خاطره و اطاعت. ازدواج او با افی گری به دلیل باکره بودن افی توسط افی گری باطل شد
او در سن ۸۰ سالگی در حالی درگذشت که آثار وی بر نویسندگان انگلیس غیرقابل کتمان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در نیمه دوم قرن ۱۹ و تا جنگ جهانی اول بسیار با نفوذ بود. پس از یک دوره کاهش نسبی، شهرت او به طور پیوسته از سال ۱۹۶۰ با انتشار مطالعات علمی متعدد بهبود یافت.
در ابتدا راسکین با توجه ای گسترده در کتاب نقاشان مدرن به دفاع از آثار ویلیام ترنر می پردازد و با بسط استدلال های آن نتیجه می گیرد که نقش هنرمند صداقت در بیان طبیعت است. از دهه ۱۸۵۰ او با نفوذ خود به دفاع از افراد انجمن برادری پیشارافائلی می پردازد. سپس به صورت فزاینده ای بر مسائل اجتماعی و سیاسی تمرکز کرد. راسکین در سال ۱۸۶۹ اولین استاد هنرهای زیبای دانشگاه آکسفورد شد؛ جایی که خودش مدرسه طراحی راسکین را تأسیس کرد. در سال ۱۸۷۱ شروع به نوشتن نامه هایی ماهانه به کارگران بریتانیا کرد. در این دوره از زندگی خود ایدئولوژی جامعه ایده آل خود را توسعه داد. در نتیجه این فعالیت ها مؤسسه سنت جورج تأسیس شد.
وی که در خانواده ای ثروتمند زاده شده بود، پس از مرگ پدرش تمام ثروت او را وقف فعالیت های خیریه، موزه و فعالیت های فرهنگی کرد و خود به نویسندگی اشتغال یافت. تمام آثار وی دارای رنگ و لعاب اخلاقی اند. [ ۱]
معروفترین اثر راسکین کتاب هفت مشعل معماری است که در سال ۱۸۴۸ انتشار یافت. وی در این کتاب سخن از معماری می گوید و معتقد است معماری دارای هفت مشعل به قرار زیر است: حقیقت، ایثار، قدرت، زیبایی، زندگی، خاطره و اطاعت. ازدواج او با افی گری به دلیل باکره بودن افی توسط افی گری باطل شد
او در سن ۸۰ سالگی در حالی درگذشت که آثار وی بر نویسندگان انگلیس غیرقابل کتمان است.
wiki: جان راسکین