به پیروان جاویدان بن شهرک جاویدانیه می گویند خرّمدینان به فرقه ها و صنفهای متعدد تقسیم می شدند، ولی در اعتقاد به رجعت اتفاق نظر داشتند و به تغییر نام و تبدیل
جسم معتقد بودند. به گمان ایشان، تمام پیامبران با آن که در شریعت و دین اختلاف دارند، همه یک روان و یک جان را
... [مشاهده متن کامل]
احراز کرده اند. به عقیده ی آنان، وحی هیچ گاه قطع نمی شود. جاویدانیه اصحاب ادیان دیگر را درستکار می شمارند و
می گویند تا کسی دین ایشان را به خطر نیفکنده، نباید او را دشنام داد و خطا کار خواند. از خون ریزی همواره پرهیز دارند،
مگر به هنگامی که کسی عَلَم خلاف برافرازد، ابومسلم را بزرگ می دارند و ابوجعفر منصور، خلیفه عباسی، را لعن می کنند
و برای مهدی فرزند فیروز فرزند بهزاد فرزند فاطمه دختر ابومسلم خراسانی دعای بسیار می کنند. امامانی دارند که در
احکام به ایشان رجوع می کنند و رسولانی دارند که در میان ایشان در گردش اند و آنان را فریشتگان می خوانند. هیچ چیز
را مانند شراب مبارک و فرخنده نمی دانند. بنیاد دین آنان اعتقاد به روشنی و تاریکی است. جاویدانیه به پاکیزگی سخت
پایبند هستند و با مردم به مهربانی و خوشرویی رفتار می کنند. جاویدانیان مسجد می سازند و وضو می گیرند و
قرآن و نماز می خوانند. می گویند مبدأ عالم نور است و این نور خود به نسخ پاره ای از خویش پرداخته و به ظلمت
استحاله یافته است. طبق کتاب آنها ستارگان گویها و سوراخهایی اند که روان آفریدگان را می گیرند و به ماه می سپارند، و
افزونی ماه از همین جاست تا هنگامی که به نهایت کمال برسد، آنگاه آن را به مافوق خویش می سپارد و تهی می گردد و
بار دیگر بازمی گردد و روانها را از ستارگان می ستاند تا باز لبریز شود. اعتقاد دارند که سرایی جز این جهان نیست و
رستاخیز همانا خروج روان از تن و درآمدنش به تنی دیگر است. اگر نیکوکار باشند، نیکی می بینند و اگر بدرفتار باشند،
به رنج و بدی می افتند. پس از مرگ ابومسلم گروهی گفتند ابومسلم نمرده و نمی میرد، بلکه دوباره ظاهر می شود و جهان
را پر از عدل و داد می کند و گروه دیگر می گویند بعد از مرگ ابومسلم دخترش فاطمه جانشین اوست. رهبران آنها
عبارتند از:مزدک - حمزه همسر مزدک - پیروزدخت همسر قباد - رستم فرزند فرخ زاد فرزندبندوی دایی خسرو پرویز -
شهربانو - ونداد هرمز - ابومسلم خراسانی - فاطمه - بهزاد - فیروز - مهدی - جاویدان - بابک - مازیار -
بابک فرزند خسرو فرزند مازیار - احمد - بهزاد - نصر - علی - منصور - غلی - شیرین - نصر - باوند - اسحاق -
ظهیرالدین محمد بابر - میرزا نصیرالدین بیگ محمد خان همایون - ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر -
میرزا نورالدین بیگ محمد خان سلیم جهانگیر - شهاب الدین محمد شاه جهان - محی الدین محمد اورنگ زیب عالمگیر -
بهادر شاه - جهاندار شاه - فرخ سیر شاه - رفیع الدرجات - رفیع الدولت شاه جهان - ناصرالدین روشن اختر محمد شاه -
ابو نصیر مجاهد الدین محمد احمد شاه بهادر - عزیزالیدن عالمگیر - محی الملت شاه جهان -
عبدواله جلال الدین مظفر هام الدین محمد - ابو نصیر معین الدین محمد اکبر شاه -
ابوالمظفر سراج الدین محمد بهادرشاه ظفر.
آنان ازدواج را قدس می شمردند. کتاب مقدس آنان جاویدان نامه نوشته ی جاویدان است.
جسم معتقد بودند. به گمان ایشان، تمام پیامبران با آن که در شریعت و دین اختلاف دارند، همه یک روان و یک جان را
... [مشاهده متن کامل]
احراز کرده اند. به عقیده ی آنان، وحی هیچ گاه قطع نمی شود. جاویدانیه اصحاب ادیان دیگر را درستکار می شمارند و
می گویند تا کسی دین ایشان را به خطر نیفکنده، نباید او را دشنام داد و خطا کار خواند. از خون ریزی همواره پرهیز دارند،
مگر به هنگامی که کسی عَلَم خلاف برافرازد، ابومسلم را بزرگ می دارند و ابوجعفر منصور، خلیفه عباسی، را لعن می کنند
و برای مهدی فرزند فیروز فرزند بهزاد فرزند فاطمه دختر ابومسلم خراسانی دعای بسیار می کنند. امامانی دارند که در
احکام به ایشان رجوع می کنند و رسولانی دارند که در میان ایشان در گردش اند و آنان را فریشتگان می خوانند. هیچ چیز
را مانند شراب مبارک و فرخنده نمی دانند. بنیاد دین آنان اعتقاد به روشنی و تاریکی است. جاویدانیه به پاکیزگی سخت
پایبند هستند و با مردم به مهربانی و خوشرویی رفتار می کنند. جاویدانیان مسجد می سازند و وضو می گیرند و
قرآن و نماز می خوانند. می گویند مبدأ عالم نور است و این نور خود به نسخ پاره ای از خویش پرداخته و به ظلمت
استحاله یافته است. طبق کتاب آنها ستارگان گویها و سوراخهایی اند که روان آفریدگان را می گیرند و به ماه می سپارند، و
افزونی ماه از همین جاست تا هنگامی که به نهایت کمال برسد، آنگاه آن را به مافوق خویش می سپارد و تهی می گردد و
بار دیگر بازمی گردد و روانها را از ستارگان می ستاند تا باز لبریز شود. اعتقاد دارند که سرایی جز این جهان نیست و
رستاخیز همانا خروج روان از تن و درآمدنش به تنی دیگر است. اگر نیکوکار باشند، نیکی می بینند و اگر بدرفتار باشند،
به رنج و بدی می افتند. پس از مرگ ابومسلم گروهی گفتند ابومسلم نمرده و نمی میرد، بلکه دوباره ظاهر می شود و جهان
را پر از عدل و داد می کند و گروه دیگر می گویند بعد از مرگ ابومسلم دخترش فاطمه جانشین اوست. رهبران آنها
عبارتند از:مزدک - حمزه همسر مزدک - پیروزدخت همسر قباد - رستم فرزند فرخ زاد فرزندبندوی دایی خسرو پرویز -
شهربانو - ونداد هرمز - ابومسلم خراسانی - فاطمه - بهزاد - فیروز - مهدی - جاویدان - بابک - مازیار -
بابک فرزند خسرو فرزند مازیار - احمد - بهزاد - نصر - علی - منصور - غلی - شیرین - نصر - باوند - اسحاق -
ظهیرالدین محمد بابر - میرزا نصیرالدین بیگ محمد خان همایون - ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر -
میرزا نورالدین بیگ محمد خان سلیم جهانگیر - شهاب الدین محمد شاه جهان - محی الدین محمد اورنگ زیب عالمگیر -
بهادر شاه - جهاندار شاه - فرخ سیر شاه - رفیع الدرجات - رفیع الدولت شاه جهان - ناصرالدین روشن اختر محمد شاه -
ابو نصیر مجاهد الدین محمد احمد شاه بهادر - عزیزالیدن عالمگیر - محی الملت شاه جهان -
عبدواله جلال الدین مظفر هام الدین محمد - ابو نصیر معین الدین محمد اکبر شاه -
ابوالمظفر سراج الدین محمد بهادرشاه ظفر.
آنان ازدواج را قدس می شمردند. کتاب مقدس آنان جاویدان نامه نوشته ی جاویدان است.