[ویکی اهل البیت] جعفر بن ابی طالب برادر امام علی علیه السلام که مورد علاقه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بوده است، او از کسانی بود که در همان اوایل دعوت اسلام را پذیرفت. وی دوبار هجرت کرد، اول به حبشه که سرپرستی مهاجران به حبشه را داشت و دوم مهاجرت به مدینه.
نام آن بزرگوار جعفر، کنیه اش عبدالله و القاب ایشان عبارت است از: طیّار (ذوالجناحین)، ابوالمساکین، صاحب الهجرتین.
در سال پنجم بعثت که آزار و اذیت های کفار و شکنجه های آنان نسبت به مسلمانان فزونی گرفت و آنان را بستوه آورد گروهی از آنان به حضور رسول خدا آمده و اجازه خواستند تا به شهر و دیار دیگری روند حضرت به آنان اجازه داد که به سرزمین حبشه هجرت کنند زیرا که اهل حبشه از اهل کتاب و مسیحی بودند از افرادی که از مکه به حبشه هجرت کردند جعفر بن ابیطالب به همراهی همسرش اسماء بنت عمیس بود که جعفر سرپرست مسلمانان و بزرگ آنان بود، داستان دفاع او از اسلام و مسلمین نجاشی پادشاه حبشه در مقابل عمروعاص که از جانب کفار قریش برای سعایت و تحریک نجاشی برای اخراج مسلمین به حبشه آمده بود در کتاب ها موجود است که جعفر چگونه با زیرکی و پاسخ های مستند و قرائت آیاتی از سوره مریم چه انقلاب روحی در نجاشی ایجاد کرد و عمروعاص مایوس و سرخورده از حبشه خارج شد.
جعفر دوران نوجوانی و جوانی خود را دور از آلودگی های آن روزگار سپری کرد. وی با آن که در آن محیط فاسد می زیست و سرزمین جزیرة العرب آلوده به فساد اخلاقی و انحرافات اعتقادی بود، شرافت خانوادگی و کرامت خویش را حفظ کرد و هرگز به می گساری، روابط نامشروع، بت پرستی و دروغ آلوده نگشت؛ لذا جعفر در عصر جاهلیت به داشتن چهار خصلت : پرهیز از شرابخواری ، دروغ ، فحشاء و بت پرستی، متمایز بود.
روایات در فضیلت جعفر بسیار است، روایت شده که حضرت رسول صلی الله علیه السلام فرمود: که مردم از درخت های مختلف خلق شده اند ولی من و جعفر از یک درخت خلق شده ایم و یا روزی به جعفر فرمود که تو در خلقت و اخلاق شبیه منی! در هنگام غزوه خیبر و فتح آن، جعفر بن ابیطالب به همراه مسلمانانی که به حبشه هجرت کرده بودند، مراجعت کرد و روز فتح خیبر به حضور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله رسید.
حضرت دوازده گام به استقبال جعفر رفتند و از دیدار او شادمان گشتند و فرمود: نمی دانم از فتح خیبر شاد باشم یا از دیدار جعفر و نماز جعفر (که به نماز جعفرطیار مشهور است) را به او آموخت، جعفر نیز از حبشه هدایائی برای پیامبر آورده بود.
جعفر بن ابیطالب در سال هشتم هجری از جانب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمانده سپاهی شد که به جانب سرزمین موته از نواحی شام تحت حکومت یکی از حاکمان قیصر دوم حرکت کرد و در آن جنگ پس از قطع دستانش به شهادت رسید.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند به جعفر دو بال عنایت کرد تا در بهشت پرواز کند ولذا به جعفر طیار مشهور گشت. عبدالله فرزند جعفر می گوید: من به یاد دارم که وقتی خبر شهادت پدرم جعفر به مدینه رسید، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به خانه ما آمدند و تسلیت گفتند و دست مبارکشان را بر سر من و برادرم کشیدند و بر روی ما بوسه زدند در حالی که اشکشان روان بود، فرمودند: جعفر به بهترین ثواب رسید و تا سه روز هر روز به خانه ما می آمدند و ما را تسلی می دادند و به مادرم اسماء بنت عمیس فرمودند: که غم مخور که من ولی ایشانم در دنیا و آخرت.
نام آن بزرگوار جعفر، کنیه اش عبدالله و القاب ایشان عبارت است از: طیّار (ذوالجناحین)، ابوالمساکین، صاحب الهجرتین.
در سال پنجم بعثت که آزار و اذیت های کفار و شکنجه های آنان نسبت به مسلمانان فزونی گرفت و آنان را بستوه آورد گروهی از آنان به حضور رسول خدا آمده و اجازه خواستند تا به شهر و دیار دیگری روند حضرت به آنان اجازه داد که به سرزمین حبشه هجرت کنند زیرا که اهل حبشه از اهل کتاب و مسیحی بودند از افرادی که از مکه به حبشه هجرت کردند جعفر بن ابیطالب به همراهی همسرش اسماء بنت عمیس بود که جعفر سرپرست مسلمانان و بزرگ آنان بود، داستان دفاع او از اسلام و مسلمین نجاشی پادشاه حبشه در مقابل عمروعاص که از جانب کفار قریش برای سعایت و تحریک نجاشی برای اخراج مسلمین به حبشه آمده بود در کتاب ها موجود است که جعفر چگونه با زیرکی و پاسخ های مستند و قرائت آیاتی از سوره مریم چه انقلاب روحی در نجاشی ایجاد کرد و عمروعاص مایوس و سرخورده از حبشه خارج شد.
جعفر دوران نوجوانی و جوانی خود را دور از آلودگی های آن روزگار سپری کرد. وی با آن که در آن محیط فاسد می زیست و سرزمین جزیرة العرب آلوده به فساد اخلاقی و انحرافات اعتقادی بود، شرافت خانوادگی و کرامت خویش را حفظ کرد و هرگز به می گساری، روابط نامشروع، بت پرستی و دروغ آلوده نگشت؛ لذا جعفر در عصر جاهلیت به داشتن چهار خصلت : پرهیز از شرابخواری ، دروغ ، فحشاء و بت پرستی، متمایز بود.
روایات در فضیلت جعفر بسیار است، روایت شده که حضرت رسول صلی الله علیه السلام فرمود: که مردم از درخت های مختلف خلق شده اند ولی من و جعفر از یک درخت خلق شده ایم و یا روزی به جعفر فرمود که تو در خلقت و اخلاق شبیه منی! در هنگام غزوه خیبر و فتح آن، جعفر بن ابیطالب به همراه مسلمانانی که به حبشه هجرت کرده بودند، مراجعت کرد و روز فتح خیبر به حضور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله رسید.
حضرت دوازده گام به استقبال جعفر رفتند و از دیدار او شادمان گشتند و فرمود: نمی دانم از فتح خیبر شاد باشم یا از دیدار جعفر و نماز جعفر (که به نماز جعفرطیار مشهور است) را به او آموخت، جعفر نیز از حبشه هدایائی برای پیامبر آورده بود.
جعفر بن ابیطالب در سال هشتم هجری از جانب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمانده سپاهی شد که به جانب سرزمین موته از نواحی شام تحت حکومت یکی از حاکمان قیصر دوم حرکت کرد و در آن جنگ پس از قطع دستانش به شهادت رسید.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند به جعفر دو بال عنایت کرد تا در بهشت پرواز کند ولذا به جعفر طیار مشهور گشت. عبدالله فرزند جعفر می گوید: من به یاد دارم که وقتی خبر شهادت پدرم جعفر به مدینه رسید، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به خانه ما آمدند و تسلیت گفتند و دست مبارکشان را بر سر من و برادرم کشیدند و بر روی ما بوسه زدند در حالی که اشکشان روان بود، فرمودند: جعفر به بهترین ثواب رسید و تا سه روز هر روز به خانه ما می آمدند و ما را تسلی می دادند و به مادرم اسماء بنت عمیس فرمودند: که غم مخور که من ولی ایشانم در دنیا و آخرت.
wikiahlb: جعفر_بن_ابیطالب_علیه_السلام