جنگ استقلال ایرلند ( ایرلندی: Cogadh na Saoirse ) [ ۱] یا جنگ انگلستان و ایرلند[ نیازمند منبع] جنگی چریکی در ایرلند از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱ ( میلادی ) بود میان ارتش جمهوری خواه ایرلند و بریتانیا، همراه با شبه نظامیان ژاندارمری سلطنتی ایرلند ( RIC ) و نیروهای کمکی و پلیس ویژه اولستر ( USC ) . این تنش ها ورود دوره انقلابی ایرلند به جنگ بود.
در آوریل سال ۱۹۱۶، جمهوری خواهان ایرلند قیام عید پاک را علیه حکومت بریتانیا شروع کردند و جمهوری ایرلند را اعلام کردند. در انتخابات دسامبر ۱۹۱۸، حزب جمهوری خواه شین فین در ایرلند پیروز شد. در ۲۱ ژانویه ۱۹۱۹ آنان دولتی جدا شده تشکیل دادند و استقلال ایرلند را اعلام کردند. در ماه سپتامبر، دولت بریتانیا شین فین را مجازات کرد و این درگیری شدیدتر شد. ارتش جمهوری خواه ایرلند شروع به کمین کردن ارتش بریتانیا کرد و به سربازخانه های آنان حمله کرد. [ ۲]
از دههٔ ۱۸۷۰ میلادی، ملی گرایان ایرلند در حزب پارلمانی ایرلند ( IPP ) خواستار حاکمیت محلی یا حکومتی خودمختار از بریتانیا بودند. گرچه برخی افراد همچون آرتور گریفیث از حزب شین فین از همان دوره خواهان استقلال کامل ایرلند بودند، اما این طرز فکر در اقلیت بود. [ ۳]
دولت بریتانیا سرانجام در سال ۱۹۱۲ با ایجاد قوانین محلی در ایرلند موافقت نمود، [ ۴] ولی این اقدام بلافاصله با مخالفت و مقاومت گروهی از مردم ایرلند مواجه شد که خواهان پیروی کامل از پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بودند و با نام وحدت گرایان اولستر شناخته می شدند. این گروه از ایرلندی ها سازمانی مسلح به نام وفاداران اولستر ( UVF ) تشکیل دادند تا در برابر قدرت سپاری بریتانیا مقاومت کنند. در واکنش به این اقدامات، طرفداران خودمختاری هم سازمان داوطلبان ایرلندی را تأسیس کردند. [ ۵]
در سپتامبر ۱۹۱۴ قوانینی توسط بریتانیایی ها تصویب شد که با موافقت اعضای حزب اتحادگرای اولستر به مردم ایرلند اختیار قانون گذاری می داد ولی با آغاز جنگ جهانی اول اجرای آن به حالت تعلیق درآمد. [ ۶] اکثر رهبران ایرلندی های ملی گرا از ارتش بریتانیا و متفقین حمایت کرده و مردم ایرلند را تشویق به حضور در جبهه ها و هنگ ایرلندی های ارتش کردند. [ ۷] با این حال اقلیت قابل توجهی از ایرلندی ها با دخالت سرزمین شان در جنگ جهانی مخالف بودند و عده ای از آنان با تأسیس اخوان جمهوری خواه ایرلند شورش علیه سلطهٔ بریتانیا را تدارک می دیدند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر آوریل سال ۱۹۱۶، جمهوری خواهان ایرلند قیام عید پاک را علیه حکومت بریتانیا شروع کردند و جمهوری ایرلند را اعلام کردند. در انتخابات دسامبر ۱۹۱۸، حزب جمهوری خواه شین فین در ایرلند پیروز شد. در ۲۱ ژانویه ۱۹۱۹ آنان دولتی جدا شده تشکیل دادند و استقلال ایرلند را اعلام کردند. در ماه سپتامبر، دولت بریتانیا شین فین را مجازات کرد و این درگیری شدیدتر شد. ارتش جمهوری خواه ایرلند شروع به کمین کردن ارتش بریتانیا کرد و به سربازخانه های آنان حمله کرد. [ ۲]
از دههٔ ۱۸۷۰ میلادی، ملی گرایان ایرلند در حزب پارلمانی ایرلند ( IPP ) خواستار حاکمیت محلی یا حکومتی خودمختار از بریتانیا بودند. گرچه برخی افراد همچون آرتور گریفیث از حزب شین فین از همان دوره خواهان استقلال کامل ایرلند بودند، اما این طرز فکر در اقلیت بود. [ ۳]
دولت بریتانیا سرانجام در سال ۱۹۱۲ با ایجاد قوانین محلی در ایرلند موافقت نمود، [ ۴] ولی این اقدام بلافاصله با مخالفت و مقاومت گروهی از مردم ایرلند مواجه شد که خواهان پیروی کامل از پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بودند و با نام وحدت گرایان اولستر شناخته می شدند. این گروه از ایرلندی ها سازمانی مسلح به نام وفاداران اولستر ( UVF ) تشکیل دادند تا در برابر قدرت سپاری بریتانیا مقاومت کنند. در واکنش به این اقدامات، طرفداران خودمختاری هم سازمان داوطلبان ایرلندی را تأسیس کردند. [ ۵]
در سپتامبر ۱۹۱۴ قوانینی توسط بریتانیایی ها تصویب شد که با موافقت اعضای حزب اتحادگرای اولستر به مردم ایرلند اختیار قانون گذاری می داد ولی با آغاز جنگ جهانی اول اجرای آن به حالت تعلیق درآمد. [ ۶] اکثر رهبران ایرلندی های ملی گرا از ارتش بریتانیا و متفقین حمایت کرده و مردم ایرلند را تشویق به حضور در جبهه ها و هنگ ایرلندی های ارتش کردند. [ ۷] با این حال اقلیت قابل توجهی از ایرلندی ها با دخالت سرزمین شان در جنگ جهانی مخالف بودند و عده ای از آنان با تأسیس اخوان جمهوری خواه ایرلند شورش علیه سلطهٔ بریتانیا را تدارک می دیدند. [ ۸]
wiki: جنگ استقلال ایرلند