جنگ چاکو ( اسپانیایی: Guerra del Chaco ) جنگی بود که میان بولیوی و پاراگوئه و بر سر کنترل بخش شمالی منطقه گرن چاکو در آمریکای جنوبی ( که به تازگی در آن نفت کشف شده بود ) اتفاق افتاد. در ابتدا این دو کشور چند درگیری مرزی با یک دیگر داشتند اما در سپتامبر ۱۹۳۲ وارد یک جنگ تمام عیار شدند و در چند نبرد سنگین تعداد زیادی از نیروهای دو طرف کشته شدند. این جنگ در ژوئن ۱۹۳۵ پایان یافت و با پیمانی که در سال ۱۹۳۸ در بوئنوس آیرس از سوی دو کشور امضا شد اختلافات مرزی به نفع پاراگوئه به پایان رسید و این کشور توانست کنترل ۵۱٬۸۰۰ کیلومتر مربع از مناطق مورد اختلاف را به دست بگیرد.
در سال ۱۹۳۲، جامعهٔ ملل نتوانست جلودار جنگ بین بولیوی و پاراگوئه بر سر منطقهٔ خشک گرن چاکو شود. این منطقه، بااین که جمعیت چندانی ندارد، دربرگیرندهٔ رود پاراگوئه است، که می تواند راه دسترسی این دو کشور محصور در خشکی به اقیانوس اطلس باشد. [ ۴] همچنین برخی گمان ها، که بعدها نادرستی آن ها مشخص شد، بر آن بودند که این منطقه شامل منابع غنی نفت خام است. [ ۵] پس از درگیری های جزئی مرزی در اواخر دههٔ ۱۹۲۰، در سال ۱۹۳۲ و پس از حمله ارتش بولیوی به قلعهٔ کارلوس آنتونیو لوپز[ الف] جنگی تمام وکمال بین دو کشور آغاز شد که به جنگ چاکو موسوم است. [ ۶]
پاراگوئه از جامعهٔ ملل درخواست کرد که در مسئله مداخله کند، ولی پس از آنکه کنفرانس کشورهای آمریکایی پیشنهاد کرد بین دو کشور میانجی باشد، جامعه تصمیم گرفت اقدامی در مورد این جنگ انجام ندهد. جنگ چاکو برای طرفین فاجعه بار بود و منجر به ۵۷٬۰۰۰ نفر تلفات برای بولیوی ( که جمعیتش حدود سه میلیون نفر بود ) و ۳۶٬۰۰۰ نفر تلفات برای پاراگوئه ( با جمعیت حدود یک میلیون نفر ) شد. [ ۷] جنگ همچنین دو کشور را تا مرز فروپاشی اقتصادی برد. تا اینکه که در ۱۲ ژوئن ۱۹۳۵، آتش بسی بین دو کشور امضا شد، پاراگوئه عمدهٔ منطقه را در کنترل خود درآورده بود و بولیوی مالکیت پاراگوئه بر این منطقه را در پیمانی بین دو کشور در ۱۹۳۸ پذیرفت. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۳۲، جامعهٔ ملل نتوانست جلودار جنگ بین بولیوی و پاراگوئه بر سر منطقهٔ خشک گرن چاکو شود. این منطقه، بااین که جمعیت چندانی ندارد، دربرگیرندهٔ رود پاراگوئه است، که می تواند راه دسترسی این دو کشور محصور در خشکی به اقیانوس اطلس باشد. [ ۴] همچنین برخی گمان ها، که بعدها نادرستی آن ها مشخص شد، بر آن بودند که این منطقه شامل منابع غنی نفت خام است. [ ۵] پس از درگیری های جزئی مرزی در اواخر دههٔ ۱۹۲۰، در سال ۱۹۳۲ و پس از حمله ارتش بولیوی به قلعهٔ کارلوس آنتونیو لوپز[ الف] جنگی تمام وکمال بین دو کشور آغاز شد که به جنگ چاکو موسوم است. [ ۶]
پاراگوئه از جامعهٔ ملل درخواست کرد که در مسئله مداخله کند، ولی پس از آنکه کنفرانس کشورهای آمریکایی پیشنهاد کرد بین دو کشور میانجی باشد، جامعه تصمیم گرفت اقدامی در مورد این جنگ انجام ندهد. جنگ چاکو برای طرفین فاجعه بار بود و منجر به ۵۷٬۰۰۰ نفر تلفات برای بولیوی ( که جمعیتش حدود سه میلیون نفر بود ) و ۳۶٬۰۰۰ نفر تلفات برای پاراگوئه ( با جمعیت حدود یک میلیون نفر ) شد. [ ۷] جنگ همچنین دو کشور را تا مرز فروپاشی اقتصادی برد. تا اینکه که در ۱۲ ژوئن ۱۹۳۵، آتش بسی بین دو کشور امضا شد، پاراگوئه عمدهٔ منطقه را در کنترل خود درآورده بود و بولیوی مالکیت پاراگوئه بر این منطقه را در پیمانی بین دو کشور در ۱۹۳۸ پذیرفت. [ ۸]
wiki: جنگ چاکو