جوتو
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
جوتّو دی بوندونه ( به ایتالیایی: Giotto di Bondone ) ( ۱۲۶۷ – ۱۳۳۷ ) نقاش، دیوارنگار و معمار سده چهاردهم ایتالیا است که سبک نقاشی گوتیک و بیزانسی وی نقطه آغازین توسعه هنر غرب به شمار می رود.
مناره سبک گوتیک کلیسای جامع فلورانس، ساختمانی هفت طبقه از سنگ مرمر است که توسط جوتو طراحی شد و ۱۲ سال بعد از مرگش ساخته شد. بسیاری از مجسمه ها و حکاکیهای این ساختمان هم اکنون در موزه اپرای دومو[ ۱] نگهداری می شود.
جوتو دی بوندونه در شهری نزدیک فلورانس متولد شد. اطلاعات زیادی از دوران کودکی وی در دسترس نیست. احتمالاً قبل شروع حرفه ای که او را به رم، [ ۲] پادوا، [ ۳] آرتزو، [ ۴] ریمنی، [ ۵] آسیزی[ ۶] و ناپل[ ۷] برد، مدتی در فلورانس کارآموزی کرده است.
طبق کتاب انجیل عهد جدید، عیسی روی تکه ابری به بهشت عروج می کند که از دید ۱۲ تن، حواریونش مخفی بوده است. دو مرد سفید پوش به حواریون خبر می دهند که روزی مسیح به زمین باز خواهد گشت. این نقاشی دیواری در کلیسای Scrovegni شهر پادوا قرار دارد.
تمام آثار جوتو رنگ و روی مذهبی دارند که ابتدا محرابها و سپس سقف کلیساها را مزین کرده است. بیشتر این آثار امروزه یا بکلی از بین رفته، یا تقریباً از نو کشیده شده است. آثار دیگر باقی مانده را نیز نمی توان با اطمینان به خود وی نسبت داد، آن ها بیشتر شبیه آثار شاگردان و پیروان وی هستند.
در نقاشی های قرون وسطایی، صورت انسان به شکلی مستقیم، یکنواخت و دوبعدی کشیده می شد. جوتو با ترسیم صورت انسانها به شکلی مدور، متناسب و طبیعی، این قالب را در هم شکست و سبک هنری او روی بسیاری از آثار هنری رنسانس یک قرن بعد از مرگش هم تأثیر گذاشت.
نقاشی دیواری پرواز به مصر در کلیسای شهر پادوا که در سال ۱۳۰۵ یا ۱۳۰۶ کشیده شده است.
آثار جوتو جلوتر از زمان خود بود. بسیاری از نقاشی های شاگردان و پیروانش خالی از معانی خاص کارهای وی هستند و در آن ها بیشتر روی عناصر زینتی تأکید شده است.
یک از قدیمیترین و شناخته شده ترین کار وی نقاشی دیواری بزرگ حضرت مریم و مسیح در کلیسای Scrovegni شهر پادواست که احتمالاً بین سال های ۱۳۰۵ یا ۱۳۰۶ به اتمام رسیده است.
در سن ۷۰ سالگی، جوتو دی بوندونه، در شهر فلورانس در گذشت.
در این نقاشی دیواری که در کلیسای سانتا کروچه[ ۸] فلورانس قرار دارد، فرانسیس آسیزی[ ۹] حکم فرانسیس مقدس را از پاپ دریافت می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمناره سبک گوتیک کلیسای جامع فلورانس، ساختمانی هفت طبقه از سنگ مرمر است که توسط جوتو طراحی شد و ۱۲ سال بعد از مرگش ساخته شد. بسیاری از مجسمه ها و حکاکیهای این ساختمان هم اکنون در موزه اپرای دومو[ ۱] نگهداری می شود.
جوتو دی بوندونه در شهری نزدیک فلورانس متولد شد. اطلاعات زیادی از دوران کودکی وی در دسترس نیست. احتمالاً قبل شروع حرفه ای که او را به رم، [ ۲] پادوا، [ ۳] آرتزو، [ ۴] ریمنی، [ ۵] آسیزی[ ۶] و ناپل[ ۷] برد، مدتی در فلورانس کارآموزی کرده است.
طبق کتاب انجیل عهد جدید، عیسی روی تکه ابری به بهشت عروج می کند که از دید ۱۲ تن، حواریونش مخفی بوده است. دو مرد سفید پوش به حواریون خبر می دهند که روزی مسیح به زمین باز خواهد گشت. این نقاشی دیواری در کلیسای Scrovegni شهر پادوا قرار دارد.
تمام آثار جوتو رنگ و روی مذهبی دارند که ابتدا محرابها و سپس سقف کلیساها را مزین کرده است. بیشتر این آثار امروزه یا بکلی از بین رفته، یا تقریباً از نو کشیده شده است. آثار دیگر باقی مانده را نیز نمی توان با اطمینان به خود وی نسبت داد، آن ها بیشتر شبیه آثار شاگردان و پیروان وی هستند.
در نقاشی های قرون وسطایی، صورت انسان به شکلی مستقیم، یکنواخت و دوبعدی کشیده می شد. جوتو با ترسیم صورت انسانها به شکلی مدور، متناسب و طبیعی، این قالب را در هم شکست و سبک هنری او روی بسیاری از آثار هنری رنسانس یک قرن بعد از مرگش هم تأثیر گذاشت.
نقاشی دیواری پرواز به مصر در کلیسای شهر پادوا که در سال ۱۳۰۵ یا ۱۳۰۶ کشیده شده است.
آثار جوتو جلوتر از زمان خود بود. بسیاری از نقاشی های شاگردان و پیروانش خالی از معانی خاص کارهای وی هستند و در آن ها بیشتر روی عناصر زینتی تأکید شده است.
یک از قدیمیترین و شناخته شده ترین کار وی نقاشی دیواری بزرگ حضرت مریم و مسیح در کلیسای Scrovegni شهر پادواست که احتمالاً بین سال های ۱۳۰۵ یا ۱۳۰۶ به اتمام رسیده است.
در سن ۷۰ سالگی، جوتو دی بوندونه، در شهر فلورانس در گذشت.
در این نقاشی دیواری که در کلیسای سانتا کروچه[ ۸] فلورانس قرار دارد، فرانسیس آسیزی[ ۹] حکم فرانسیس مقدس را از پاپ دریافت می کند.
wiki: جوتو
دانشنامه آزاد فارسی
جوتّو (ح ۱۲۷۷/۱۲۶۷ـ۱۳۳۷م)(Giotto)
تجلی مریم عذرا، اثر جوتّو
(نام اصلی: جوتّو دی بوندونه۱) نقاش و معمار ایتالیایی. بسیاری او را بنیادگذار نقاشی نوین می دانند، ولی بی شک در تحوّل هنر اروپایی تأثیری ژرف داشته است. میثاق های بیزانسی۲ را وانهاد و طبیعت گرایی۳ نوینی را صورت بخشید. قدّیسان را همچون افراد واقعی، با پیکری استوار و زنده، و صریح و گویا تصویر می کرد. شیوۀ او به توصیف رویدادهای کتاب مقدس، انسجام روایی بیشتر، و کشش عاطفی قوی تری بخشید. از آثار عمده اش، سلسله دیوارنگاره ۴هایی در کلیساهای فلورانس۵ و پادوا۶ درخور ذکرند. جوتّو در وِسپینْیانو۷، شمال فلورانس، به دنیا آمد، و احتمالاً نزد جووانّی چیمابوئه۸ هنر آموخت. به سبب شهرتی که در دوران زندگی اش کسب کرد، سفارش کارهای عمده ای در توسکان۹، رُم، و ناپل به او محوّل شد. بیشتر این آثار، اکنون از میان رفته اند؛ لیکن مجموعۀ دیوارنگاره هایی که در نمازخانۀ آرِنا۱۰ در پادوا باقی مانده است، مقام شاخص او را به مثابۀ یکی از شخصیت های مهم هنر اروپا، محرز می سازد. این دیوارنگاره ها که از ۱۳۰۳ تا ۱۳۰۶م اجرا شده اند، زندگی مسیح و زندگی مریم عذرا را در ۳۸ صحنه تصویر می کنند. ظاهراً جوتّو از پیِترو کاوالّینی۱۱ (ح ۱۲۵۰ـ ح ۱۳۳۰م)، نقاش معاصرش در رم، و مجسمه سازانی همچون نیکلا پیسانو۱۲ و جووانّی پیزانو۱۳، و نیز مجسمه های باستانی تأثیر گرفته است؛ ولی پیکره هایی که به تصویر کشیده است، دارای شکوه و شکل نمایی بی سابقه اند و از توانایی نمایشگری شگرفی بهره دارند. یگانه اثر معماری برجا مانده از جوتّو، برج ناقوس کلیسای جامع فلورانس است، که ساخت آن در ۱۳۳۴، یعنی هم زمان با انتصابش به سرپرستی امور ملیِ فلورانس، آغاز شد. این ساختمان در زمان جوتّو به پایان نرسید، و طرح آن بعدها تغییر یافت. دیوارنگاره های کلیسای علیای قدیس فرانسیس۱۴ در آسّیزی۱۵ که بین سال های ۱۲۹۷ و حدود ۱۳۰۵م اجرا شده اند، مدّت ها منسوب به جوتّو بوده اند، لیکن اکنون به رغم شباهت های عمیقی که با کارهای جوتّو دارند، از آثار هنرمندان دیگر دانسته می شوند. از دیگر آثار عمده در دیوارنگاری، تزیین چهار نمازخانه در سانتا کروچۀ۱۶ فلورانس، درخور ذکرند، که دو دیوارنگارۀ آن برجا مانده اند. تخته نگاره های بسیاری منسوب به جوتّو است که مریم اوگنیسانتی۱۷ (اوفیتسی۱۸، فلورانس) مهم ترین آن ها به شمار می رود؛ در این اثر، طبیعت گرایی و حساسیت نوظهوری در توصیف مریم و کودک به کار رفته است. همچنین موزائیک۱۹ کاری عظیمی را با نام کشتی نجات کلیسا۲۰ برای کلیسای سان پیِترو۲۱ در رم طراحی کرد، که بعدها بسیار تغییر یافت. هنر جوتّو که به وسیلۀ شاگردانش، به ویژه مازاتچو۲۲، ادامه یافت، شالودۀ تکامل بعدی رنسانس۲۳ ایتالیا را پی ریزی کرد.
Giotto di BondoneByzantinenaturalismfrescoFlorencePaduaVespignanoGiovanni CimabueTuscanyArenaPietro CavalliniNicola PisanoGiovanni PisanoUpper Church of St FranciscoAssisiSta CroceOgnissanti MadonnaUffizimosaicNovicella/The Ship of the ChurchSt Peter’s BasilicaMasaccioRenaissance
تجلی مریم عذرا، اثر جوتّو
(نام اصلی: جوتّو دی بوندونه۱) نقاش و معمار ایتالیایی. بسیاری او را بنیادگذار نقاشی نوین می دانند، ولی بی شک در تحوّل هنر اروپایی تأثیری ژرف داشته است. میثاق های بیزانسی۲ را وانهاد و طبیعت گرایی۳ نوینی را صورت بخشید. قدّیسان را همچون افراد واقعی، با پیکری استوار و زنده، و صریح و گویا تصویر می کرد. شیوۀ او به توصیف رویدادهای کتاب مقدس، انسجام روایی بیشتر، و کشش عاطفی قوی تری بخشید. از آثار عمده اش، سلسله دیوارنگاره ۴هایی در کلیساهای فلورانس۵ و پادوا۶ درخور ذکرند. جوتّو در وِسپینْیانو۷، شمال فلورانس، به دنیا آمد، و احتمالاً نزد جووانّی چیمابوئه۸ هنر آموخت. به سبب شهرتی که در دوران زندگی اش کسب کرد، سفارش کارهای عمده ای در توسکان۹، رُم، و ناپل به او محوّل شد. بیشتر این آثار، اکنون از میان رفته اند؛ لیکن مجموعۀ دیوارنگاره هایی که در نمازخانۀ آرِنا۱۰ در پادوا باقی مانده است، مقام شاخص او را به مثابۀ یکی از شخصیت های مهم هنر اروپا، محرز می سازد. این دیوارنگاره ها که از ۱۳۰۳ تا ۱۳۰۶م اجرا شده اند، زندگی مسیح و زندگی مریم عذرا را در ۳۸ صحنه تصویر می کنند. ظاهراً جوتّو از پیِترو کاوالّینی۱۱ (ح ۱۲۵۰ـ ح ۱۳۳۰م)، نقاش معاصرش در رم، و مجسمه سازانی همچون نیکلا پیسانو۱۲ و جووانّی پیزانو۱۳، و نیز مجسمه های باستانی تأثیر گرفته است؛ ولی پیکره هایی که به تصویر کشیده است، دارای شکوه و شکل نمایی بی سابقه اند و از توانایی نمایشگری شگرفی بهره دارند. یگانه اثر معماری برجا مانده از جوتّو، برج ناقوس کلیسای جامع فلورانس است، که ساخت آن در ۱۳۳۴، یعنی هم زمان با انتصابش به سرپرستی امور ملیِ فلورانس، آغاز شد. این ساختمان در زمان جوتّو به پایان نرسید، و طرح آن بعدها تغییر یافت. دیوارنگاره های کلیسای علیای قدیس فرانسیس۱۴ در آسّیزی۱۵ که بین سال های ۱۲۹۷ و حدود ۱۳۰۵م اجرا شده اند، مدّت ها منسوب به جوتّو بوده اند، لیکن اکنون به رغم شباهت های عمیقی که با کارهای جوتّو دارند، از آثار هنرمندان دیگر دانسته می شوند. از دیگر آثار عمده در دیوارنگاری، تزیین چهار نمازخانه در سانتا کروچۀ۱۶ فلورانس، درخور ذکرند، که دو دیوارنگارۀ آن برجا مانده اند. تخته نگاره های بسیاری منسوب به جوتّو است که مریم اوگنیسانتی۱۷ (اوفیتسی۱۸، فلورانس) مهم ترین آن ها به شمار می رود؛ در این اثر، طبیعت گرایی و حساسیت نوظهوری در توصیف مریم و کودک به کار رفته است. همچنین موزائیک۱۹ کاری عظیمی را با نام کشتی نجات کلیسا۲۰ برای کلیسای سان پیِترو۲۱ در رم طراحی کرد، که بعدها بسیار تغییر یافت. هنر جوتّو که به وسیلۀ شاگردانش، به ویژه مازاتچو۲۲، ادامه یافت، شالودۀ تکامل بعدی رنسانس۲۳ ایتالیا را پی ریزی کرد.
Giotto di BondoneByzantinenaturalismfrescoFlorencePaduaVespignanoGiovanni CimabueTuscanyArenaPietro CavalliniNicola PisanoGiovanni PisanoUpper Church of St FranciscoAssisiSta CroceOgnissanti MadonnaUffizimosaicNovicella/The Ship of the ChurchSt Peter’s BasilicaMasaccioRenaissance
wikijoo: جوتو
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید