حافظه نیم رسانا یک افزاره نیم رسانای الکترونیکی دیجیتال است که برای ذخیره سازی داده های دیجیتال مانند حافظه رایانه استفاده می شود. معمولاً به حافظه ماس اشاره دارد، جایی که داده ها در سلول های حافظه فلز - اکسید - نیم رسانا ( MOS ) روی یک تراشه حافظه مدار مجتمع سیلیکونی ذخیره می شوند. این افزاره در انواع مختلف و با فناوری های مختلف ساخته می شود.
حافظه نیم رسانا خاصیت حافظه دسترسی تصادفی را دارد، به این معنی که برای دسترسی به هر داده ای در هر مکانی یک مقدار زمان لازم است چرا که اطلاعت در آن به صورت تصادفی خوانده می شوند. [ ۱] در این مورد، حافظه های نیم رسانا با واسط های انبارش داده مانند دیسک سخت یا الواح فشرده متفاوت هستند چرا که آن ها قابلیت خواندن و نوشتن متوالی دارند و داده ها به همان نوبتی خوانده می شوند که نوشته شده اند. این نوع حافظه همچنین زمان دسترسی سریع تری نسبت به دیگر حافظه ها دارند؛ به طوری که یک بایت از داده در حافظه نیم رسانا می تواند در یک نانوثانیه خوانده و نوشته شود در حالی که در حافظه های چرخشی مانند دیسک سخت، میلی ثانیه زمان دسترسی لازم خواهد بود. به همین دلایل از این حافظه در رایانه به عنوان حافظه اصلی استفاده می شود تا داده های در دست پردازش رایانه را در خود انبار کند.
شیفت رجیسترها، پروسس رجیسترها، حافظه های میانگیر و دیگر رجیسترهای دیجیتال کوچک که مکانیزم رمزگشایی آدرس حافظه ندارند، حافظه محسوب نمی شوند هرچند داده های دیجیتال را انبارش می کنند.
در تراشه حافظه نیم رسانا، هر بیت از داده های دودویی در مداری ریز به نام سلول حافظه، متشکل از یک یا چندین ترانزیستور، ذخیره می شود. سلول های حافظه در آرایه های مستطیلی بر روی تراشه قرار گرفته اند. سلول های حافظهٔ ۱ - بیتی در گروه کوچکی به نام کلمات جمع می شوند که با یکدیگر یک آدرس دسترسی حافظه دارند. حافظه از طول کلماتی از توان دو، معمولاً ۸ یا ۴ ، ۲ ، ۱ = n بیت، درست می شود.
داده بنابر خواستهٔ یک آدرس حافظه دودویی که به پایه های آدرس تراشه فرستاده شده است، دستیابی می شود. اگر آدرس حافظه متشکل از m باشد، شمارهٔ آدرس m ۲ خواهد بود که کلمه ای n دارد؛ بنابراین، مقدار داده ای که در هر تراشه ذخیره خواهد شد، m ۲ n خواهد بود. [ ۱] اعداد ممکن ۱، ۲، ۴، ۸، ۱۶، ۳۲، ۶۴، ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ کیلوبیت، مگابیت، گیگابیت و ترابیت هستند که در اینجا به حالت پیشوندهای دودویی نشان داده شده اند. هم اکنون بزرگترین تراشه حافظه نیم رسانا تنها چند گیگابیت داده را در خود نگه می دارد اما در حافظه هایی با توانایی بیشتر در حال توسعه و ساخت هستند. با ترکیب چندین مدار مجتمع، حافظه می تواند طول کلمه یا فضای حافظهٔ بیشتری داشته باشد، که لزوماً توانی از دو نیست. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحافظه نیم رسانا خاصیت حافظه دسترسی تصادفی را دارد، به این معنی که برای دسترسی به هر داده ای در هر مکانی یک مقدار زمان لازم است چرا که اطلاعت در آن به صورت تصادفی خوانده می شوند. [ ۱] در این مورد، حافظه های نیم رسانا با واسط های انبارش داده مانند دیسک سخت یا الواح فشرده متفاوت هستند چرا که آن ها قابلیت خواندن و نوشتن متوالی دارند و داده ها به همان نوبتی خوانده می شوند که نوشته شده اند. این نوع حافظه همچنین زمان دسترسی سریع تری نسبت به دیگر حافظه ها دارند؛ به طوری که یک بایت از داده در حافظه نیم رسانا می تواند در یک نانوثانیه خوانده و نوشته شود در حالی که در حافظه های چرخشی مانند دیسک سخت، میلی ثانیه زمان دسترسی لازم خواهد بود. به همین دلایل از این حافظه در رایانه به عنوان حافظه اصلی استفاده می شود تا داده های در دست پردازش رایانه را در خود انبار کند.
شیفت رجیسترها، پروسس رجیسترها، حافظه های میانگیر و دیگر رجیسترهای دیجیتال کوچک که مکانیزم رمزگشایی آدرس حافظه ندارند، حافظه محسوب نمی شوند هرچند داده های دیجیتال را انبارش می کنند.
در تراشه حافظه نیم رسانا، هر بیت از داده های دودویی در مداری ریز به نام سلول حافظه، متشکل از یک یا چندین ترانزیستور، ذخیره می شود. سلول های حافظه در آرایه های مستطیلی بر روی تراشه قرار گرفته اند. سلول های حافظهٔ ۱ - بیتی در گروه کوچکی به نام کلمات جمع می شوند که با یکدیگر یک آدرس دسترسی حافظه دارند. حافظه از طول کلماتی از توان دو، معمولاً ۸ یا ۴ ، ۲ ، ۱ = n بیت، درست می شود.
داده بنابر خواستهٔ یک آدرس حافظه دودویی که به پایه های آدرس تراشه فرستاده شده است، دستیابی می شود. اگر آدرس حافظه متشکل از m باشد، شمارهٔ آدرس m ۲ خواهد بود که کلمه ای n دارد؛ بنابراین، مقدار داده ای که در هر تراشه ذخیره خواهد شد، m ۲ n خواهد بود. [ ۱] اعداد ممکن ۱، ۲، ۴، ۸، ۱۶، ۳۲، ۶۴، ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ کیلوبیت، مگابیت، گیگابیت و ترابیت هستند که در اینجا به حالت پیشوندهای دودویی نشان داده شده اند. هم اکنون بزرگترین تراشه حافظه نیم رسانا تنها چند گیگابیت داده را در خود نگه می دارد اما در حافظه هایی با توانایی بیشتر در حال توسعه و ساخت هستند. با ترکیب چندین مدار مجتمع، حافظه می تواند طول کلمه یا فضای حافظهٔ بیشتری داشته باشد، که لزوماً توانی از دو نیست. [ ۱]
wiki: حافظه نیم رسانا