[ویکی فقه] حدیث سعة. حدیث سَعَة به حدیث دلالت کننده بر برائت شرعی اطلاق شده است؛ الناس فی سعة ما لا یعلمون.
حدیث سعه، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی به آن استدلال شده است. در این حدیث آمده است: «الناس فی سعة ما لا یعلمون». ظاهراً روایتی به این مضمون در جوامع روایی ما وجود ندارد، بلکه آن چه هست، نزدیک به این مضمون است، مثل: «الناس فی سعة ما لم یعلموا».
حدیث سعه، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی به آن استدلال شده است. در این حدیث آمده است: «الناس فی سعة ما لا یعلمون». ظاهراً روایتی به این مضمون در جوامع روایی ما وجود ندارد، بلکه آن چه هست، نزدیک به این مضمون است، مثل: «الناس فی سعة ما لم یعلموا».
[ویکی فقه] حدیث سَعَة به حدیث دلالت کننده بر برائت شرعی اطلاق شده است؛ الناس فی سعة ما لا یعلمون.
حدیث سعه، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی به آن استدلال شده است. در این حدیث آمده است: «الناس فی سعة ما لا یعلمون». ظاهراً روایتی به این مضمون در جوامع روایی ما وجود ندارد، بلکه آن چه هست، نزدیک به این مضمون است، مثل: «الناس فی سعة ما لم یعلموا».
دو وجه قرائت و استدلال
این حدیث را به دو صورت می توان خواند و بنابر هر دو صورت نیز می توان به آن استدلال نمود:۱. مراد از «ما»، مای موصوله باشد و «سعه» به آن اضافه شده باشد؛ «الناس فی سعةِ ما لا یعلمون؛ مردم درباره آن چه نمی دانند، آزاد و در آسایش هستند».۲. مراد از «ما»، مای مصدری ظرفی باشد که متعلق به سعه است؛ یعنی مردم تا زمانی که جاهل هستند، در وسعت و راحتی قرار دارند.در هر دو مورد، حکمی که بعد از بحث و جستجو، برای مکلف مجهول است، برداشته می شود و درباره آن مؤاخذه ای نیز در کار نیست.بعضی فقط در شبهات حکمی و بعضی، هم در شبهات حکمی و هم در شبهات موضوعی ، به این حدیث استدلال نموده اند.
حدیث سعه، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی به آن استدلال شده است. در این حدیث آمده است: «الناس فی سعة ما لا یعلمون». ظاهراً روایتی به این مضمون در جوامع روایی ما وجود ندارد، بلکه آن چه هست، نزدیک به این مضمون است، مثل: «الناس فی سعة ما لم یعلموا».
دو وجه قرائت و استدلال
این حدیث را به دو صورت می توان خواند و بنابر هر دو صورت نیز می توان به آن استدلال نمود:۱. مراد از «ما»، مای موصوله باشد و «سعه» به آن اضافه شده باشد؛ «الناس فی سعةِ ما لا یعلمون؛ مردم درباره آن چه نمی دانند، آزاد و در آسایش هستند».۲. مراد از «ما»، مای مصدری ظرفی باشد که متعلق به سعه است؛ یعنی مردم تا زمانی که جاهل هستند، در وسعت و راحتی قرار دارند.در هر دو مورد، حکمی که بعد از بحث و جستجو، برای مکلف مجهول است، برداشته می شود و درباره آن مؤاخذه ای نیز در کار نیست.بعضی فقط در شبهات حکمی و بعضی، هم در شبهات حکمی و هم در شبهات موضوعی ، به این حدیث استدلال نموده اند.
wikifeqh: حدیث_سعه