[ویکی فقه] حسن ابتدا، آغاز کلام با الفاظ زیبا و معانی محکم و متقن است.
«حسن ابتدا» یا «برائت مطلع» آن است که گوینده، کلام خود را با کلماتی روان و به دور از پیچیدگی و در عین حال با حکمت و اتقان آغاز کند؛ به گونه ای که در شنونده اثرگذار باشد و مقبول افتد. در غیر این صورت، شنونده از آن اعراض می کند؛ گرچه بقیه کلام در نهایت زیبایی باشد.
بهترین نمونه
حسن ابتدا از انواع اسلوب بدیعی قرآن است و بهترین نمونه از آن، فواتح سوره های قرآن کریم و نیز سوره حمد و پنج آیه اول سوره علق است.
مصادیق حسن ابتدا
ابتدای تام و ابتدای کافی را از مصادیق حسن ابتدا شمرده اند.
«حسن ابتدا» یا «برائت مطلع» آن است که گوینده، کلام خود را با کلماتی روان و به دور از پیچیدگی و در عین حال با حکمت و اتقان آغاز کند؛ به گونه ای که در شنونده اثرگذار باشد و مقبول افتد. در غیر این صورت، شنونده از آن اعراض می کند؛ گرچه بقیه کلام در نهایت زیبایی باشد.
بهترین نمونه
حسن ابتدا از انواع اسلوب بدیعی قرآن است و بهترین نمونه از آن، فواتح سوره های قرآن کریم و نیز سوره حمد و پنج آیه اول سوره علق است.
مصادیق حسن ابتدا
ابتدای تام و ابتدای کافی را از مصادیق حسن ابتدا شمرده اند.
wikifeqh: حسن_ابتدا