خاندان ابن منده

[ویکی فقه] اِبْن ِمَنْده ، عنوان افراد خاندانی از محدثان حنبلی مذهب ایرانی که از سده ۳ تا ۷ق /۹ تا ۱۳م در اصفهان می زیسته اند.
نسبت آنان به استندار فیروزان بن چهار بُخت از صاحب منصبان لشکری ساسانیان می رسد که در فتح اصفهان اسلام آورد.
شهرت منده
شهرت منده از لقب ابراهیم بن ولید بن سَنده ، نتیجه (نسل سوم ) بُطّه ، پسر استندار فیروزان ، گرفته شده است .
ابونعیم اصفهانی ، احمد، ذکر اخبار اصبهان ، ج۲، ص۲۲۲، لیدن ، ۱۹۳۴م .
معروف ترین افراد این خاندان به شرح ذیل می باشند:
ابوعبدالله محمد بن یحیی بن منده
...