دباء

لغت نامه دهخدا

دباء. [ دُب ْ با ] ( ع اِ ) کدو. ( منتهی الارب ) ( دهار ). کدوی تر. ( مهذب الاسماء ). رجوع به دبا ونیز رجوع به قرع شود. واحد آن دباءة است. ( دهار ).

دباء. [ دَب ْ با ] ( ع ص ) تأنیث اَدَب . دببة. زن بسیارموی. ( منتهی الارب ). || زن که موی اولین و کوچک و نرم بر تن وی برآمده باشد.

دباء. [ دَ ] ( ع اِ ) ملخ. الواحد دباة. ( مهذب الاسماء ). دبا. دبی. ( منتهی الارب ). ملخ کوچک.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید