دبراذ

لغت نامه دهخدا

دبراذ. [ دُ ] ( اِ ) زمج. پرنده ای است شکاری و گویند چون از صید عاجز آید برادرش بر اخذ صید او را اعانت کند. ( از المعرب جوالیقی ص 171 ). رجوع به دوبرادران و رجوع به پراذران شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس