دبرت
لغت نامه دهخدا
دبرة. [ دِ رَ ] ( ع اِ ) نقیض قبله. ( منتهی الارب ). مقابل قبله. گویند: ما له قبلة و لادبرة؛ یعنی راه نیافت برای کار خود. و لیس لهذا الامر قبله و لا دبرة؛ یعنی کار بی پشت و روئی است. ( منتهی الارب ).
دبرة. [ دَ رَ ] ( ع اِ ) ریسمان نخ پرگ. || وسیله مصنوعی و ساختگی . ( از دزی ج 1 ص 422 ).
دبرة. [ دَ رَ ] ( ع اِ ) نقیض دولت. ( منتهی الارب ). خلاف دولت. دبرت. || پایان کار. || شکست کارزار. ( منتهی الارب ). || ظفر. ( دهار ). || پاره. || خیابان. || یک کرد زمین زراعت. ج ، دَبر. ( منتهی الارب ). کرد زمین. ج ،دبار. ( مهذب الاسماء ). یک پاره زمین. یک تخته زمین.
دبرة. [ دَ ب ِ رَ ] ( ع ص ) تأنیث دَبِر. ستور پشت ریش. ( منتهی الارب ). رجوع به دَبِر شود.
دبرة. [ دَ ب َ رَ ] ( ع اِ ) ریش پشت ستور. ج ،دبر. ادبار. ( منتهی الارب ). ریش پشت و پهلوی اشتر. ( مهذب الاسماء ). || هزیمت. ( مهذب الاسماء ).
دبرة. [ دَ ب َ رَ ] ( ع اِ ) سیاه سرفه. سعال یابس. سرفه خشک . || شخص مشهور زمانه. ( از دزی ج 1 ص 422 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید