دنبلان

[ویکی فقه] دنبلان از اعضاء حیوانات می باشد. از آن در باب اطعمه و اشربه نام برده اند. به دنبلان، انثیان حیوان، بیضتان حیوان، خایه حیوان و خصیتین حیوان نیز گفته می شود.
دنبلان بیضه چارپایان است.
احکام دنبلان
از اعضای حرام در حیوانات حلال گوشت تذکیه شده، مانند گاو و گوسفند دنبلان است.

دُنبَلان به بیضه چارپایان اهلی مانند بز، گوسفند و گاو گفته می شود. دنبلان غده ای سفید و پرچربی است که وزن آن به ۱۰۰ گرم نیز می رسد. در خاورمیانه و کشورهای مدیترانه ای دنبلان را به عنوان خوراک تهیه می کنند. در کشورهای دیگر دنبلان گاو پرطرفدار است. مسلمانان شیعه آن را حرام و اهل تسنن خوردن دنبلان را حلال می دانند.
در لغت نامه دهخدا، در توصیف دنبلان آمده است: تخم گوسپند، خایه گوسفند و بزغاله و غیره. بیضه غنم. خصی المواشی، بیضه گوسفند که کباب کرده خورند.
طبق نظر عامه مراجع اسلام خوردن دنبلان حرام است. البته برخی معتقدند این فعل حلال است در حالیکه این قول اعتباری ندارد. [ نیازمند منبع]

دُنْبَلان (truffle)
گروهی از قارچ های زیرزمینی، از راستۀ Tuberales. بعضی از آن ها از نظر غذایی با ارزش و فوق العاده خوشمزه اند. گونۀ Tuber melanosporum، که معمولاً در زیر درختان بلوط می روید، لذیذ است. این قارچ بومی ناحیۀ پریگور در فرانسه است، اما در سایر نواحی نیز پرورش می یابد. گِرد و به رنگ قهوه ای تیره است، گوشتی تیره رنگ دارد، و بر سطح خارجی آن زگیل هایی دیده می شود. از گذشته های دور مردم از سگ و خوک، که حس بویایی نیرومندی دارند، برای یافتن این قارچ استفاده می کردند، اما در ۱۹۹۰، در انستیتوی علوم و تکنولوژی دانشگاه منچستر انگستان نوعی بویاب مصنوعی ساخته شد که در آزمایش هایی در بوردو کارآیی خود را برای یافتن این قارچ نشان داد.