دوره ابتدایی دوره آموزشی رسمی کودکان است. به مدارس آموزشی این دوره دبستان گفته می شود.
در حال حاضر در ایران، دوره ابتدائی یا دوران دبستان به دو دوره ۳ ساله ( دورهٔ اول یعنی اول تا سوم ابتدایی و دورهٔ دوم یعنی چهارم تا ششم ابتدایی ) که روی هم شش سال تحصیلی می باشد، تقسیم بندی شده است که پس از گذشت این ۶ سال در این مقطع آموزشی، دانش آموزان وارد دورهٔ متوسطه اول می شوند که به مدارس آموزشی آن نیز دبیرستان گفته میشود. پس از امتحانات نهایی ششم دانش آموزان می توانند در آزمون تیزهوشان ثبت نام کنند و در صورت قبولی به مدارس تیزهوشان بروند دانش آموزان دوران ابتدایی باید سن ۶ سالگی خود را کاملآ تمام کرده و وارد سن ۷ سالگی شده باشند که بتوانند در کلاس اول این مقطع تحصیلی ثبت نام شوند.
امیرعباس راسخ
دورهٔ ابتدائی به لحاظ رشد، تربیت و تکوین شخصیت کودکان دورهٔ بسیار مهمی است. این دوره را دورهٔ اطاعت، تأدیب، خلاقیت و بروز استعدادهای عمومی هم گفته اند. این سطح از آموزش به نام های تعلیمات ابتدائی، تعلیمات اجباری، آموزش همگانی و آموزش عمومی خوانده شده است. [ ۱] [ ۲]
پیش از تشکیل دبستان ها به سبک جدید، در خانه ها، مساجد و به ویژه مکتبخانه ها انجام می گرفته است. [ ۲]
فکر تأسیس مدارس از جمله مدارس ابتدائی با تأسیس وزارت علوم در سال ۱۲۷۲ ق به تدریج گسترش یافت. طبق قانون اساسی معارف، مصوب ۱۲۹۰ ش سن ورود به مدارس و مکاتب ابتدائی، هفت سال تعیین و تعلیمات ابتدائی برای همهٔ ایرانیان اجباری شد. به موجب این قانون، برنامهٔ مدارس و مکاتب از طرف وزارت معارف تعیین می شد. [ ۲]
در سال ۱۳۰۲ ش وزارت معارف، تصمیم به اصلاح مکاتب گرفت و به موجب آئین نامه ای که در ۲۷ بهمن ۱۳۰۳ به تصویب شورای عالی معارف رسید، تأسیس مکاتب جدید منوط به اجازهٔ وزارت معارف گردید و باید برنامهٔ مصوب این وزارتخانه در مکاتب تدریس می شد. [ ۲]
با افزایش تعداد مدارس جدید و اعزام معلمان از شهر به روستاها به تدریج تعداد مکتبخانه ها کاهش یافت. در سال تحصیلی ۱۳۳۱–۱۳۳۲، ۶۱۱ مکتبخانه با ۱۷۱۴۶۸ دانش آموز وجود داشت که تا سال ۱۳۴۰ به تدریج از تعداد آن ها کاسته و تا سال ۱۳۴۰ تقریباً به فراموشی سپرده شد و به جای آن ها مدارس ابتدائی در روستاها توسعه پیدا کرد. [ ۲]
تا سال ۱۳۴۴ ش طبق قانون، تعلیمات ابتدائی اجباری شش سال تعیین شده بود. از سال تحصیلی ۱۳۴۵–۱۳۴۶ طبق طرح اصلاح نظام آموزش و پرورش ایران ( نظام جدید ) ، تعلیمات عمومی کشور در دو مرحلهٔ ابتدائی و راهنمائی تحصیلی مطرح شد و دورهٔ ابتدائی به عنوان اولین مرحلهٔ تعلیمات عمومی شامل پنج سال اعلام گردید. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حال حاضر در ایران، دوره ابتدائی یا دوران دبستان به دو دوره ۳ ساله ( دورهٔ اول یعنی اول تا سوم ابتدایی و دورهٔ دوم یعنی چهارم تا ششم ابتدایی ) که روی هم شش سال تحصیلی می باشد، تقسیم بندی شده است که پس از گذشت این ۶ سال در این مقطع آموزشی، دانش آموزان وارد دورهٔ متوسطه اول می شوند که به مدارس آموزشی آن نیز دبیرستان گفته میشود. پس از امتحانات نهایی ششم دانش آموزان می توانند در آزمون تیزهوشان ثبت نام کنند و در صورت قبولی به مدارس تیزهوشان بروند دانش آموزان دوران ابتدایی باید سن ۶ سالگی خود را کاملآ تمام کرده و وارد سن ۷ سالگی شده باشند که بتوانند در کلاس اول این مقطع تحصیلی ثبت نام شوند.
امیرعباس راسخ
دورهٔ ابتدائی به لحاظ رشد، تربیت و تکوین شخصیت کودکان دورهٔ بسیار مهمی است. این دوره را دورهٔ اطاعت، تأدیب، خلاقیت و بروز استعدادهای عمومی هم گفته اند. این سطح از آموزش به نام های تعلیمات ابتدائی، تعلیمات اجباری، آموزش همگانی و آموزش عمومی خوانده شده است. [ ۱] [ ۲]
پیش از تشکیل دبستان ها به سبک جدید، در خانه ها، مساجد و به ویژه مکتبخانه ها انجام می گرفته است. [ ۲]
فکر تأسیس مدارس از جمله مدارس ابتدائی با تأسیس وزارت علوم در سال ۱۲۷۲ ق به تدریج گسترش یافت. طبق قانون اساسی معارف، مصوب ۱۲۹۰ ش سن ورود به مدارس و مکاتب ابتدائی، هفت سال تعیین و تعلیمات ابتدائی برای همهٔ ایرانیان اجباری شد. به موجب این قانون، برنامهٔ مدارس و مکاتب از طرف وزارت معارف تعیین می شد. [ ۲]
در سال ۱۳۰۲ ش وزارت معارف، تصمیم به اصلاح مکاتب گرفت و به موجب آئین نامه ای که در ۲۷ بهمن ۱۳۰۳ به تصویب شورای عالی معارف رسید، تأسیس مکاتب جدید منوط به اجازهٔ وزارت معارف گردید و باید برنامهٔ مصوب این وزارتخانه در مکاتب تدریس می شد. [ ۲]
با افزایش تعداد مدارس جدید و اعزام معلمان از شهر به روستاها به تدریج تعداد مکتبخانه ها کاهش یافت. در سال تحصیلی ۱۳۳۱–۱۳۳۲، ۶۱۱ مکتبخانه با ۱۷۱۴۶۸ دانش آموز وجود داشت که تا سال ۱۳۴۰ به تدریج از تعداد آن ها کاسته و تا سال ۱۳۴۰ تقریباً به فراموشی سپرده شد و به جای آن ها مدارس ابتدائی در روستاها توسعه پیدا کرد. [ ۲]
تا سال ۱۳۴۴ ش طبق قانون، تعلیمات ابتدائی اجباری شش سال تعیین شده بود. از سال تحصیلی ۱۳۴۵–۱۳۴۶ طبق طرح اصلاح نظام آموزش و پرورش ایران ( نظام جدید ) ، تعلیمات عمومی کشور در دو مرحلهٔ ابتدائی و راهنمائی تحصیلی مطرح شد و دورهٔ ابتدائی به عنوان اولین مرحلهٔ تعلیمات عمومی شامل پنج سال اعلام گردید. [ ۲]
wiki: دوره ابتدایی