دوسیران

دوسیران ( کوهمره ) ، روستایی از توابع بخش کوهمره نودان شهرستان کوه چنار در استان فارس ایران و دارای اقلیم نسبتاً سرد و کوهستانی است.
بر اساس متون تاریخی، مردم دوسیران از دو گروه اصلی شکل گرفته است، گروه اول ساکنین اولیه این محل به همراه عبدالکریم سی سختی بودند، که نژاد آن ها به پارس می رسد و گروه دوم شحنه ها بودند، که نژاد آن ها به شاخه آریایی ساکن کردستان سوریه می رسد. آن ها در سال ۵۵۰ هجری قمری به همراه طوایف زیادی از جبل سماق شام به سرزمین اتابکان لر واقع در زاگرس مهاجرت می کنند، این افراد پس از درگیری های اتابکان لر با سایر گروه ها به این روستا آمده و ساکن می شوند. [ ۱] [ ۲] اشتر خوس نام محلی در شمال شرق دوسیران است که شحنه ها در آنجا چادر زدند و به مهاجرتشان پایان دادند.
دوسیران تغییر یافته واژه دوسَرون است که به دو سر کوه روستا ( جنوبی و شمالی ) اشاره دارد. این نام بعد از اینکه شحنه ها خودشان را دوست ایران نامیدند به دوسیران تغییر یافت.
مردم روستای دوسیران به زبان کوهمره ای صحبت می کنند.
آثار تاریخی روستای دوسیران که در مرکز آثار ملی ایران ثبت شده است. [ ۳]
آب انبار روستای دوسیران: مربوط به دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۶
قبرستان رئیسی ها: مربوط به دوره صفوی - دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۴
قبرستان پای تپه ( پای امامزاده ) : مربوط به دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۸
عمارت چهار صفه رئیسی: مربوط به دوره ایخانیان، شمارهٔ ثبت ۲۰۹۶۱
عمارت چهار صفه گودرز نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۶
عمارت چهار صفه کهیار دشتی: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۵
عمارت چهار صفه غلامحسین نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۳
عمارت چهار صفه ملاگرگی محمدی: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۴
عمارت چهار صفه ابوالحسن بازدار: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۷
عمارت چهارصفه عبدالسلام نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۳۹۰۲
قبرستان شحنه و ملاها: مربوط به دوره قاجار، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۴۱
در ۱۲۰ کیلومتری غرب شیراز، از جاده چنارشاهیجان - تنگه بولحیات، با گذر از جنگلهای انبوه بلوط بادام کوهی و بدنبال گذر از «تنگ شیب» به اقلیم تاریخی دوسیران می رسیم.
دوسیران در یک منطقهٔ کوهستانی واقع شده و تقریباّ چهار طرف آن توسط کوه های نسبتاً بلندی احاطه شده است. از سمت شمال به سلسله کوه های «شاه نشین» و «تاسک»، از جنوب رشته کوه های «دورک»، از غرب ارتفاعات «ارزنک» و «کوه زرد» و از سمت شرق به «کوه سرک» برمی خوریم.